رای وحدت رویه شماره 21 مورخ 1363/8/27 هیات عمومی دیوان عالی کشور( صلاحیت دادگاه صلح در رسیدگی به دعاوی مربوط دادگاه مدنی خاص): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1363 using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رای وحدت رویه شماره ۲۱ مورخ ۱۳۶۳/۸/۲۷ هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت دادگاه صلح در رسیدگی به دعاوی مربوط دادگاه مدنی خاص، در نقاطی که دادگاه مدنی خاص تشکیل شده‌است):'''با توجه به [[ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب | '''رای وحدت رویه شماره ۲۱ مورخ ۱۳۶۳/۸/۲۷ هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت دادگاه صلح در رسیدگی به دعاوی مربوط دادگاه مدنی خاص، در نقاطی که دادگاه مدنی خاص تشکیل شده‌است):'''با توجه به [[ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸|ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی]] که مقرر می‌دارد: [[دعاوی]] راجع به [[دادگاه|دادگاه‌هایی]] که رسیدگی نخستین می‌نماید باید در همان دادگاهی اقامه شود که [[مدعی علیه]] در حوزه آن [[اقامت]] دارد و نظر به صراحت [[ماده ۴ لایحه قانونی تشکیل دادگاه مدنی خاص]] که رسیدگی [[دادگاه عمومی|دادگاه‌های عمومی دادگستری]] را در محل‌هایی که [[دادگاه مدنی خاص]] تشکیل نشده یا پس از تشکیل منحل شده در امور مربوط به [[صلاحیت]] دادگاه اخیرالذکر به استثنای دعاوی راجع به اصل [[نکاح]] و [[طلاق]] تجویز کرده و نیز با توجه به [[ماده ۲ قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی]] که [[دادگاه صلح]] را در عداد دادگاه‌های عمومی قلمداد نموده‌است رسیدگی به موضوع که درخواست صدور [[گواهی عدم امکان سازش]] به منظور اجرای [[صیغه طلاق]] می‌باشد در صلاحیت دادگاه صلح محل اقامت [[خوانده]] بوده و بالنتیجه رأی شعبه سیزدهم [[دیوان عالی کشور]] موافق قانون صادر گردیده‌است. این [[رأی]] بر طبق [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده مصوب ۱۳۲۸]] برای شعب دیوان کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است. | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] | * [[ماده 21 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] | ||
* [[ماده ۴ لایحه قانونی تشکیل دادگاه مدنی خاص]] | * [[ماده ۴ لایحه قانونی تشکیل دادگاه مدنی خاص]] | ||
* [[ماده 2 قانون تشکیل دادگاه های عمومی]] | * [[ماده 2 قانون تشکیل دادگاه های عمومی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۴۰
رای وحدت رویه شماره ۲۱ مورخ ۱۳۶۳/۸/۲۷ هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت دادگاه صلح در رسیدگی به دعاوی مربوط دادگاه مدنی خاص، در نقاطی که دادگاه مدنی خاص تشکیل شده‌است):با توجه به ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی که مقرر می‌دارد: دعاوی راجع به دادگاه‌هایی که رسیدگی نخستین می‌نماید باید در همان دادگاهی اقامه شود که مدعی علیه در حوزه آن اقامت دارد و نظر به صراحت ماده ۴ لایحه قانونی تشکیل دادگاه مدنی خاص که رسیدگی دادگاه‌های عمومی دادگستری را در محل‌هایی که دادگاه مدنی خاص تشکیل نشده یا پس از تشکیل منحل شده در امور مربوط به صلاحیت دادگاه اخیرالذکر به استثنای دعاوی راجع به اصل نکاح و طلاق تجویز کرده و نیز با توجه به ماده ۲ قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی که دادگاه صلح را در عداد دادگاه‌های عمومی قلمداد نموده‌است رسیدگی به موضوع که درخواست صدور گواهی عدم امکان سازش به منظور اجرای صیغه طلاق می‌باشد در صلاحیت دادگاه صلح محل اقامت خوانده بوده و بالنتیجه رأی شعبه سیزدهم دیوان عالی کشور موافق قانون صادر گردیده‌است. این رأی بر طبق ماده واحده مصوب ۱۳۲۸ برای شعب دیوان کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.
مواد مرتبط
- ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
- ماده ۴ لایحه قانونی تشکیل دادگاه مدنی خاص
- ماده 2 قانون تشکیل دادگاه های عمومی
- ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328
