ماده ۴۸۲ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 482 قانون آيين دادرسي كيفري را به ماده ۴۸۲ قانون آیین دادرسی کیفری منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
نسبت به حكمي كه پس از اعاده دادرسي صادر مي شود ، ديگر اعاده دادرسي از همان جهت پذيرفته نمي شود . مگر اين كه اعاده دادرسي از مصاديق ماده ( 477 ) بوده و مغايرت رأي صادره با مسلمات فقهي به جهات ديگري غير از جهت قبلي باشد و يا رأي جديد مجدداً همانند رأي قبلي مغاير با مسلمات فقهي صادر شده باشد . | '''ماده ۴۸۲ قانون آیین دادرسی کیفری:''' نسبت به حكمي كه پس از اعاده دادرسي صادر مي شود ، ديگر اعاده دادرسي از همان جهت پذيرفته نمي شود . مگر اين كه اعاده دادرسي از مصاديق ماده ( 477 ) بوده و مغايرت رأي صادره با مسلمات فقهي به جهات ديگري غير از جهت قبلي باشد و يا رأي جديد مجدداً همانند رأي قبلي مغاير با مسلمات فقهي صادر شده باشد . | ||
== توضیح واژگان == | |||
استعمال واژه مسلمات در هر علمی دارای مفهوم ویژه ای است. در فقه نمی توان برای این واژه معنای خاص و واحدی یافت. گروهی از فقها با تعاریفی از قبیل «... المسلمات... التی لا یشوبها شائبه خلاف...»، «... انه المسلمات التی لا تقبل المناقشه و التأمل.» سعی در تعریف مسلمات نموده اند.1358200 | |||
== سوابق فقهی == | |||
برخی از فقها در تعریف مسلمات آن را چیزی دانسته اند که مورد قبول تمامی فقها بوده و اشکال و شبهه ای در آن نباشد.1358244 | |||
[[رده:ایروانی]] |
نسخهٔ ۱۰ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۹
ماده ۴۸۲ قانون آیین دادرسی کیفری: نسبت به حكمي كه پس از اعاده دادرسي صادر مي شود ، ديگر اعاده دادرسي از همان جهت پذيرفته نمي شود . مگر اين كه اعاده دادرسي از مصاديق ماده ( 477 ) بوده و مغايرت رأي صادره با مسلمات فقهي به جهات ديگري غير از جهت قبلي باشد و يا رأي جديد مجدداً همانند رأي قبلي مغاير با مسلمات فقهي صادر شده باشد .
توضیح واژگان
استعمال واژه مسلمات در هر علمی دارای مفهوم ویژه ای است. در فقه نمی توان برای این واژه معنای خاص و واحدی یافت. گروهی از فقها با تعاریفی از قبیل «... المسلمات... التی لا یشوبها شائبه خلاف...»، «... انه المسلمات التی لا تقبل المناقشه و التأمل.» سعی در تعریف مسلمات نموده اند.1358200
سوابق فقهی
برخی از فقها در تعریف مسلمات آن را چیزی دانسته اند که مورد قبول تمامی فقها بوده و اشکال و شبهه ای در آن نباشد.1358244