ماده 84 قانون مدیریت خدمات کشوری

ماده ۸۴ قانون مدیریت خدمات کشوری: کارمندان دستگاه‌های اجرائی سالی سی روز حق مرخصی کاری با استفاده از حقوق و مزایای مربوط را دارند. حداکثر نیمی از مرخصی کارمندان درهر سال قابل ذخیره شدن است.

در خصوص مرخصی سالانه کارکنان بالینی بیمارستان‌های روانی و سوختگی و مشمولین موضوع ماده (۱۶) قانون سازمان نظام پرستاری شاغل در بخش‌های دولتی و غیردولتی به بند ۲ ماده واحده قانون "ارتقاء بهره وری کارکنان بالینی نظام سلامت " مصوب ۱۳۸۸/۰۱/۳۰ توجه شود.

تبصره ۱ ـ کارمندان دستگاه‌های اجرائی می‌توانند در طول مدت خدمت خود با موافقت دستگاه ذی‌ربط حداکثر سه سال از مرخصی بدون حقوق استفاده نمایند و درصورتی که کسب مرخصی برای ادامه تحصیلات عالی تخصصی در رشته مربوط به شغل کارمندان باشد تا مدت دو سال قابل افزایش خواهد بود.

تبصره ۲ ـ کارمندان دستگاه‌های اجرائی طبق گواهی و تأیید پزشک معتمد حداکثر از چهار ماه مرخصی استعلاجی در سال استفاده خواهند نمود. بیماریهای صعب العلاج به تشخیص وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از محدودیت زمانی مذکور مستثنی می‌باشد و مقررات مربوط در آئین‌نامه این فصل پیش‌بینی می‌گردد.

تبصره ۳ ـ مشمولین مقررات قانون تأمین اجتماعی از نظر استفاده از مرخصی استعلاجی تابع همان مقررات می‌باشند.

تبصره ۴ ـ کارمندان زن که همسر آنها در مأموریت بسر می‌برند می‌توانند تا پایان مأموریت حداکثر به مدت شش سال از مرخصی بدون حقوق استفاده نمایند.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

مطالعه تطبیقی

لازمه یک نظام اداری کارآمد وجود کارکنانی است که نیازهای متعارف آن ها تأمین شده باشد. این امر می تواند منجر به عدم کارایی یا فساد اداری شود. بند 1 و 3 ماده 23 اعلامیه جهانی حقوق بشر به حق هرکس که خواستار شرایط منصفانه و رضایت بخشی برای کار، دریافت مزد منصفانه و رضایت بخشی که زندگی او و خانواده اش را موافق شأن انسانی تأمین کند و آن را در صورت لزوم با هر نوع وسایل دیگر حمایت اجتماعی تکمیل نماید، تصریح دارد. ماده 7 میثاق حقوق اقتصادی اجتماعی و فرهنگی علاوه بر وجود مزد منصفانه و مزایای کافی برای هرکس و خانواده اش به وجود استراحت، فراغت و محدودیت معقول ساعات کار و مرخصی با استفاده از حقوق تأکید می کند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

حقوق غیرمالی کارمندان، شامل مرخصی ها، بیمه های درمانی و پایه تکمیلی، محیط کار مناسب، برخورداری از احترام اجتماعی و حقوقی، حمایت قضایی، دارا بودن حقوق یکسان در استفاده از مزایای شغلی و ساعات کار مناسب و تعطیل هفتگی می شود.

مواد مرتبط

درقوانین خاص از جمله قانون ترویج تغذیه با شیر مادر و حمایت از مادران در دوران شیردهی مصوب 137 و قانون تنظیم خانواده و جمعیت مصوب 1372 نیز پاره ای امتیازات لحاظ شده است.