مفهوم امتیاز در شرکت‌های امتیازی در بستر حقوق عمومی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''مفهوم امتیاز در شرکت‌های امتیازی در بستر حقوق عمومی''' نام مقاله ای است از آرزو رنگچیان و عرفان لاجوردی که در شماره چهار دوره پنجاه و دو (زمستان 1401) فصلنامه مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران منتشر شده است. == چکیده == مفهوم امتیاز و پیدایش...» ایجاد کرد) |
(+ 7 categories using HotCat) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
* [[اصل ۷۲ قانون اساسی|اصل 72 قانون اساسی]] | * [[اصل ۷۲ قانون اساسی|اصل 72 قانون اساسی]] | ||
* [[ماده 11 قانون پولی و بانکی کشور]] | * [[ماده 11 قانون پولی و بانکی کشور]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1401]] | |||
[[رده:مقالات فصلنامه مطالعات حقوق عمومی]] | |||
[[رده:مقالات شماره چهار دوره پنجاه و دو فصلنامه مطالعات حقوق عمومی]] | |||
[[رده:مواد قرمز]] | |||
[[رده:مقالات حقوق عمومی]] | |||
[[رده:مقالات آرزو رنگچیان]] | |||
[[رده:مقالات عرفان لاجوردی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۵۳
مفهوم امتیاز در شرکت‌های امتیازی در بستر حقوق عمومی نام مقاله ای است از آرزو رنگچیان و عرفان لاجوردی که در شماره چهار دوره پنجاه و دو (زمستان 1401) فصلنامه مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران منتشر شده است.
چکیده
مفهوم امتیاز و پیدایش شرکت‌های امتیازی در حقوق عمومی بر سه مبنا استوار است: پیدایش شخصیت حقوقی، مسئولیت محدود و انحصار. شخصیت حقوقی، ابتدا در اصناف و شرکت‌های تنظیم بازار پدید آمد و مسئولیت محدود، محصول تأسیس شرکت‌های امتیازی است؛ از میان سه معنای امتیاز، انحصار، برجسته‌تر است: سلب اهلیت از اتباع و تخصیص آن به یک شخص داخلی یا خارجی؛ اما نمی‌توان «امتیاز» را به «انحصار» تقلیل داد. امروزه هر سه ویژگی «امتیاز»، در شرکت‌های دولتی متجلی است. در ایران، قانون به چنین شرکت‌هایی، مشروط به تأمین منافع عمومی، شخصیت حقوقی اعطا می‌کند و مسئولیت محدود آنها نه از سرمایه که از قانون ناشی می‌شود. همچنین این شرکت‌ها، گاه در چارچوب ملی‌سازی، از انحصار نیز برخوردارند. مقالة حاضر با روشی توصیفی ـ تحلیلی، به مبانی حقوقی پیدایش و فروپاشی شرکت‌های امتیازی و تأثیرات آنان بر شرکت‌های دولتی معاصر می‌پردازد.
کلیدواژه‌ها
- اصناف
- امتیاز
- انحصار
- شخصیت حقوقی
- شرکت امتیازی
- شرکت تنظیم بازار
- شرکت دولتی
- مسئولیت محدود