ماده 3 مکرر قانون صدور چک

ماده 3 مکرر قانون صدور چک (الحاقی 1382/06/02): چک فقط در تاریخ مندرج در آن یا پس از تاریخ مذکور قابل وصول از بانک خواهد بود.

مواد مرتبط

• ماده 3 قانون صدور چک
• ماده 13 قانون صدور چک
• ماده 311 قانون تجارت

توضیح واژگان

چک: به نوشته ای که به وسیله ی آن صاحب حساب از پولی که در بانک دارد مبلغی دریافت می نماید و یا به دیگری حواله می کند، چک گفته می شود.اقسام چک عبارتند از؛ چک عادی، چک تایید شده، چک تضمین شده، چک مسافرتی.

نکات توضیحی

در راستای ماده مزبور لازم به ذکر است که لازم به ذکر است که میان عبارت «در تاریخ صدور چک» با عبارت «در تاریخ مندرج در چک» تفاوت وجود دارد. منظور از تاریخ اول، تاریخی است که صادرکننده چک عملاً اقدام به صدور چک نموده است. لیکن مراد از تاریخ مندرج در عبارت دوم، تاریخی است که معمولاً صادرکننده یا گیرنده چک در تاریخ صدور یا بعد از آن را بر روی چک درج می نماید. به چنین چکی چک مدت دار گفته می شود.از عبارت «یا پس از تاریخ مذکور» چنین متبادر به ذهن می شود که درصورتی که چک در هر تاریخی پس از تاریخ مندرج در چک به بانک ارائه شود و صادرکننده در آن بانک حساب داشته باشد، بانک موظف به قبول چک می باشد و درصورت داشتن موجودی، وجه چک باید به دارنده چک پرداخت گردد. بر اساس ماده صدرالذکر، ماده 3 و ماده 13 قانون صدور چک، تلویحاً صور چک وعده دار مورد پذیرش قرار گرفته است که این امر برخلاف چم مووضع ماده 311 قانون تجارت می باشد.

رویه های قضایی

برابر نظریه مشورتی شماره 7/5110 مورخ 1387/08/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه، درصورتی که زمان نوشتن چک مقدم بر تاریخ پرداخت باشد، سبب خروج آن از مقررات چک نبوده، آن مورد نیز چک محسوب و صادرکننده مشمول مقررات قانون صدور چک خواهد بود.

مقالات مرتبط

• تحلیل کارکرد چک و حقوق دارنده چک بابت تضمین