ماده ۵۲ قانون دریایی
ماده ۵۲ قانون دریایی: تعاریف اصطلاحاتی که در این فصل به کار رفته دارای معانی زیر است.
۱ - متصدی باربری - متصدی باربری به طورکلی به مالک یا اجاره کننده کشتی که با فرستنده بار قرارداد باربری منعقد کرده است اطلاق می شود.
۲ - قرارداد باربری - قرارداد باربری فقط قراردادی است که بر اساس بارنامه دریای یا اسناد مشابه دیگری که برای حمل و نقل کالا از طریق دریا است منعقد شود و نیز هر بارنامه دریایی یا اسناد مشابه دیگری که به استناد قرارداد اجاره کشتی رابطه بین متصدی باربری و دارنده بارنامه یا سمند مذکور را از زمان صدور تعیین نماید قرارداد باربری تلقی می گردد.
۳ - بار - بار شامل هرگونه محموله اعم از اموال و اشیاء و هر کالای دیگری می باشد به استثناء حیوانات زنده و بارهایی که بر طبق مفاد قرارداد باربری باید روی عرضه کشتی حمل شود و عملاً هم بدین ترتیب حمل شده باشد.
۴ - کشتی - کشتی به هر وسیله ای اطلاق می شود که برای حمل بار در دریا به کار رود.
۵ - فرستنده بار - فرستنده بار شخصی است که با متصدی باربری قرارداد باربری تنظیم می نماید و بار را برای حمل به کشتی تحویل می دهد.
۶ - تحویل گیرنده - تحویل گیرنده شخصی است که به موجب بارنامه حق دریافت بار را دارد.
۷ - بارنامه دریایی - بارنامه دریایی سندی است که مشخصات کامل بار در آن قید و توسط فرمانده کشتی یا کسی که از طرف او برای این منظور تعیین شده امضاء گردد و به موجب آن تعهد شود بار توسط کشتی به مقصد حمل و به تحویل گیرنده داده شود. بارنامه دریایی یا اسناد مشابه آن به منزله رسید دریافت بار است.
۸ - مدت حمل - از زمانی که بار در کشتی بارگیری شده تا زمانی که از کشتی تخلیه گردد مدت حمل محسوب می شود.
۹ - بارگیری و تخلیه - بارگیری به طور معمول از زمانی شروع می شود که چنگال جرثقیل باری را که فرستنده آماده بارگیری کرده است به منظور بارگیری در کشتی از اسکله یا بارانداز یا وسائل باربری یا وسائل باربری که بدین منظور مورد استفاده قرار گیرد گرفته و بلند نماید و تخلیه زمانی خاتمه می یابد که چنگال جرثقیل بار را در اسکله و یا بارانداز یا وسائل باربری که بدین منظور مورد استفاده قرار گرفته فرود آورد.