ماده 147 قانون امور حسبی

ماده ۱۴۷ قانون امور حسبی: نفقه اشخاص واجب النفقه غایب و دیون غایب از وجوه نقد یا منافع اموال او داده می‌شود و در صورت عدم کفایت از اموال منقوله فروخته خواهد شد و اگر اموال منقول هم کافی نباشد از اموال غیرمنقول فروخته می‌شود.

مواد مرتبط

• ماده ۱۰۲۸ قانون مدنی
• ماده ۱۴۸ قانون امور حسبی

توضیح واژگان

نفقه: نفقه در اصطلاح، به چیزهایی گفته می‌شود که شخص برای زندگی به آن احتیاج دارد. مانند خوراک، پوشاک، مسکن و لوازم منزل که در قانون اثاث البیت گفته می‌شود و دیگر اشیاء و لوازمی که برای ادامه زندگی ضروری است.

غایب مفقودالاثر: کسی است که از غیبت او مدت بالنسبه مدیدی گذشته و از او به هیچ وجه خبری نباشد.

منفعت: به فایده و ثمره ای که به تدریج از عین مال به دست آمده و به نحو محسوس از عین آن مال نمی‌کاهد؛ منفعت گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

امین مسئول پرداخت نفقه افراد واجب النفقه غایب است و همچنین باید دیون غایب را نیز پرداخت نماید. چنانچه در مقدار نفقه قابل پرداخت بین امین و گیرنده، اختلاف حاصل شود، او باید از دادگاه صالح درخواست افزایش کند. لازم است ذکر شود هر گاه در پرداخت نفقه یا دیون نیاز به فروش اموال شود، فروش اموال غیرمنقول باید با اجازه دادستان باشد.

رویه‌های قضایی

نظریه مشورتی شماره ۷/۲۰۴۶ مورخ ۱۳۷۵/۵/۲۹ اداره حقوقی قوه قضاییه مقرر می‌دارد با توجه به این که در ماده ۱۴۸ قانون امور حسبی، تجدید اجاره از ناحیه امین منع نشده‌است و آنچه که منع قانونی دارد رهن و فروش مال غیرمنقول غایب است تجدید اجازه محل بلااشکال است. اما اگر مستأجر مایل به تجدید اجاره نباشد و ودیعه خود خود را مطالبه کند باید با طرح دعوا و مراجعه به دادگاه، طلب خود را مسجل نماید تا به ترتیب مقرر در ماده ۱۴۷ همان قانون و فروش اموال غیرمنقول غایب بتوان دین او را پرداخت شود.

مقالات مرتبط

• رویه ‌ی‌ عملی اداره‌ی‌‌ تصفیه در فروش اموال
• درآمدی بر بازشناسی وکالت مطلق