ماده ۳۵ قانون مجازات اسلامی
اخراج موقت یا دائم بیگانگان محکوم به مجازات از کشور پس از اجرای مجازات و با حکم دادگاه انجام می شود.
واژگان
اخراج به معنای حضور شخص در خارج از قلمرو خاکی، ابی و هوایی کشور است. بنابراین سکونت در سفارتخانه کشور خارجی در ایران اخراج محسوب نمیشود.[۱]
پیشینه
نکات توضیحی تفسیری دکترین
بر اساس این ماده در صورتی که اشخاص غیر ایرانی در ایران مرتکب جرم شوند طبق حکم دادگاه اخراج آنان پس از اجرای مجازات خواهد بود.[۲] مجازات اخراج موقت یا دائم بیگانگان لزوما باید در دادنامه قید شود.[۳] گفتنی است که صدور حکم به اخراج بیگانه منحصر در مواردی است که بین جرم ارتکابی و حضور شخص در ایران تنافی وجود داشته باشد. فلذا ارتکاب هر جرمی از سوی آنان منتج به اخراج از کشور نخواهد شد.[۴]
مصادیق و نمونه ها
در مواردی که بیگانه ای در ایران مرتکب جرم جاسوسی شده است اخراج از کشور پس از تحمل مجازات قابل توجیه و ضروری است. ولی در ارتکاب جرائمی مانند ترک نفقه یا صدور چک پرداخت نشدنی اخراج بیگانه صحیح نیست.[۴]
مواد مرتبط
بند ح ماده 23 قانون مجازات اسلامی
منابع
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3627328
- ↑ محمدابراهیم شمس ناتری، حمیدرضا کلانتری، زینب ریاضت و ابراهیم زارع. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول) حقوق جزای عمومی. چاپ 2. میزان، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4950720
- ↑ محمد مصدق. شرح قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 با رویکرد کاربردی (چاپ چهارم). چاپ 4. جنگل، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4322516
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3627316