ماده ۱۸۳ قانون مجازات اسلامی

شهادت باید از روی قطع و یقین به نحوی که مستند به امور حسی و از طریق متعارف باشد، اداء شود.

توضیح واژگان

مقصود از «طرق متعارف»، همان طرقی است که موجب حصول علم برای همه انسان ها در فرض واقف بودن آنان بر این طرق است.

معنای لغوی «قطع»، «انکشاف کامل» است که آن را مترادف با علم و یقین دانسته اند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

برخی از حقوقدانان معتقدند بجز دیدن و شنیدن، از طریق دیگر حواس نیز می توان شهادت را تحمل نمود، منتها تحمل حادثه نمی تواند به صورت غیر مستقیم باشد، چرا که در این صورت باید آن را روایت تلقی کرد.

سوابق فقهی

مشهور فقها اعتقاد دارند که شاهد باید از روی علم و یقین شهادت بدهد و تفاوتی ندارد که علم از چه راهی حاصل شود. هرچند علم باید از راه‌های متعارف به دست آید. گروهی دیگر از فقها بیان داشته اند که در خصوص وجوب احراز علم قطعی شاهد از طریق امور حسی، دو دیدگاه وجود دارد که اشبه، یقین به هر طریقی که حاصل شود، مورد پذیرش است، منتها یقین نباید از راه های غیر عادی مثل رمل بدست آید.

رویه های قضایی

به موجب رای اصراری 27-1357/12/7 لازم است هر یک از شهود طرفین به صورت منجز گواهی داده باشند.

مواد مرتبط

ماده 1315 قانون مدنی