ماده ۵۳۱ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

در موارد برخورد هرگاه حادثه به یکی از طرفین مستند باشد مثل اینکه حرکت یکی از طرفین به ‌قدری ضعیف باشد که اثری بر آن مترتب نگردد، تنها درباره طرفی که حادثه مستند به او است، ضمان ثابت است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده در مقام تبیین یکی از قواعد عمومی مسئولیت مدنی است،بر این اساس در فرض استناد نتیجه به یکی از افراد داخل در تصادم، فقط او ضامن است.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

برخی از فقها بیان نموده اند که اگر در یک تصادف، حرکت یکی از دو تصادف کننده آنقدری کند و آرام باشد که عرفاً صدق وارد کردن صدمه از سوی آن نباشد، ضمانی بر او نیستهمچنین گروهی از فقها بیان داشته اند که اگر در یک تصادفی یکی از طرفین مرتکب تفریط شده و دیگری تفریطی ننموده باشد، تصادف مستند به طرفی که تفریط نکرده است، نمی باشد.