الگو:صفحه اصلی/مقالۀ برگزیده اول
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ضمان قهری، الزام به پرداخت مالی یا انجام دادن عملی است، بدون اینکه الزام مزبور ناشی از تراضی طرفین و قرارداد باشد. به عبارت دیگر الزام قانونی شخص به جبران خسارت یا انجام امری در حق دیگری بدون وجود توافق یا قرارداد قبلی، ضمان قهری است. یعنی کسی قهراً ملزم شود که ضرر دیگری را جبران نماید. بنابراین اشتغال ذمه در ضمان قهری به سبب تعهد فرد نیست بلکه به اسبابی است که به صورت قهری ذمه انسان به آن مشغول میشود. قانونگذار در قانون مدنی موجبات ضمان قهری را در چهار مورد احصاء کرده است:
موجبات ضمان قهری بر اساس ماده ۳۰۷ قانون مدنی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
استیفاء | تسبیب | اتلاف | غصب و آنچه که در حکم غصب است | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||