ماده 25 قانون تجارت الکترونیکی

ماده 25 قانون تجارت الکترونیکی: هنگامی که در تصدیق قید می‌شود «‌داده پیام» مطابق با الزامات فنی‌ استاندارد یا روش مورد توافق طرفین دریافت شده، فرض بر این است که آن الزامات‌ رعایت شده‌اند.

نکات توضیحی

با توجه به طبع خاص فضای مجازی مبادلات الکترونیک که بحث امنیت مبادلات را مطرح می سازد. لذا برای قطعیت یافتن اگاهی طرفین از اعلام اراده یکدیگر، انتساب داده پیام به اصل ساز کافی تلقی نشده است بلکه مخاطب مورد نظر اصل ساز نیز باید دریافت داده پیام ها را تصدیق کند. در این خصوص نیز مواد 22 الی 25 قانون تجارت الکترونیک ایران به تبعیت از ماده 14 قانون نمونه انسیترال مقرراتی وضع کرده است. در این خصوص دو بحث مطرح است:

1. اگر اصل ساز به طور صریح هرگونه اثر حقوقی مترتب بر داده پیام ها را مشروط به دریافت تصدیق از جانب مخاطب کند در این صورت تا زمانی که مخاطب، دریافت داده پیام ها را تصدیق نکند، داده پیام ارسال نشده تلقی می شود.
2. اگر اصل ساز تصدیق دریافت داده پیام را شرط نکند، در این صورت با توجه به سکوت قانون تجارت الکترونیک ایران در این خصوص ، ارسال داده پیام به معنای دریافت ان توسط مخاطب است.