نظریه شماره 7/96/2240 مورخ 1396/09/21 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۱ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/96/2240|شماره پرونده=96-192-1485|تاریخ نظریه=1396/09/21}} '''نظریه شماره ۷/۹۶/۲۲۴۰ مورخ ۱۳۹۶/۰۹/۲۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': با لحاظ این که رای وحدت رویه هیات عمومی دیوان عالی کشور نشانگر استنباط صحیح از قانون و کاش...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/96/2240
شماره نظریه۷/۹۶/۲۲۴۰
شماره پرونده۹۶-۱۹۲-۱۴۸۵
تاریخ نظریه۱۳۹۶/۰۹/۲۱

نظریه شماره ۷/۹۶/۲۲۴۰ مورخ ۱۳۹۶/۰۹/۲۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: با لحاظ این که رای وحدت رویه هیات عمومی دیوان عالی کشور نشانگر استنباط صحیح از قانون و کاشف از مراد قانون گذار است، مستفاد از ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ نسبت به پرونده های کیفری در جریان رسیدگی نیز مجری است و نیز با توجه به اینکه مقررات قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ آمره می باشد، بنابراین در مواردی که پرونده امر، نظیر موارد مذکور در ماده ۳۴۰ قانون فوق الذکر(جرایم تعزیری درجه ۷ و ۸)، مستقیماً در دادگاه کیفری مورد رسیدگی قرار می گیرد، دادگاه یاد شده، نمی تواند انجام تحقیقات مقدماتی را از دادسرا بخواهد و درصورت ارجاع امر تحقیق در این موارد به دادسرا، دادسرا تکلیفی به تبعیت ندارد و باید پرونده را به دادگاه اعاده نماید. بدیهی است که صدور کیفر خواست و ارسال قبلی پرونده از سوی دادسرا که متاثر از تلقی درجه ۶ به بالا بودن جرم مطروحه (مورد رسیدگی) بوده، تاثیری در این موضوع ندارد.