اوراق بهادار
بر اساس بند 24 ماده 1 قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران: هر نوع ورقه یا مستندی است که متضمن حقوق مالی قابل نقل و انتقال برای مالک عین و یا منفعت آن باشد. شورا، اوراق بهادار قابل معامله را تعیین و اعلام خواهد کرد. مفهوم ابزار مالی و اوراق بهادار در متن این قانون، معادل هم در نظر گرفته شده است.[۱]
به عبارت دیگر اوراق بهادار عبارت است از سهام شرکت های سهامی عام و اوراق قرضه صادر شده از طرف شرکت ها و شهرداری ها و موسسات وابسته به دولت و خزانه داری کل که قابل معامله و نقل و انتقال باشد.[۲]
همچنین، اینطور بیان شده است که اوراق بهادار، عبارتند از اسناد مالی که از آنها در داد و ستدهای مربوط به بورس و دادو ستدهای مربوط به نقل و انتقال بانکها صورت میگیرد و دارای نرخ میباشند.[۳] در تعریف دیگری نیز چنین آمده است که منظور از اوراق بهادار، سهام بینام شرکتهای قابل معامله در بورس و چکهای تضمینی بانکها و اموال آنها است نه چک، سفته و برات صادره از سوی اشخاص حقیقی.[۴]
منابع
- ↑ بند 24 ماده 1 قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران
- ↑ محسن قره باغی. ترمینولوژی قوانین و مقررات. چاپ 2. مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1532120
- ↑ علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 467360
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 570592