کسبه جزء

کسبه جزء، در قانون تجارت تعریف نشده‌است. لیکن، چنین بیان شده‌است که کسبهٔ جزء نیز، مفهوماً تاجر است. چراکه ماده ۶ قانون تجارت، هر تاجری را مشمول تکلیف داشتن دفاتر دانسته‌است و بعد از آن کسبه جزء را از این تکلیف به عنوان «استثناء» خارج کرده‌است. در تعریف دیگری از کسبهٔ جزء، چنین بیان شده‌است: «فروشندگان کالاهای محقر در سطوح بسیار محدود؛ مانند فروشندگان دوره‌گرد یا صاحبان غرفه‌ها در بازارچه‌های موضعی». به عبارت دیگر، کسبه‌ی جزء، اشخاصی حقیقی‌اند که هر چند به فعالیت تجاری می‌پردازند؛ اما الزامات حرفه‌ای تجارت را ندارند و در نتیجه، ورشکسته نمی‌شوند. همچنین، اینطور مطرح شده است که اشخاصی را، که به فروش کالاهای کوچک و محقر اشتغال دارند؛ کسبه جزء می‌نامند.

مواد مرتبط

• ماده ۶ قانون تجارت
• ماده ۱۹ قانون تجارت

پیشینه

تازیان، کسبه جزء را، «تاجر القطاعی» یا «تاجر التجزئه» نامند.