ماده ۵۰۹ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)

هر کس در زمان جنگ مرتکب یکی از جرائم علیه امنیت داخلی و خارجی موضوع این فصل شود به مجازات اشد همان جرم محکوم ‌می‌ گردد.

واژگان

منظور از زمان جنگ، حمله نظامی و اصطلاحا جنگ گرم است. اعم از آنکه طرفین مدتی در دوره آتش بس قرار داده باشند یا خیر.در خصوص اطلاق این ماده بر جنگ داخلی تردید وجود دارد و به نظر میرسد بنابر لزوم تفسیر مضیق قوانین کیفری و تفسیر به نفع متهم نظر مرجح عدم شمول ماده است.

پیشینه

در ماده 6 قانون تعزیرات مصوب 1362 مجازات جرم مخفی کردن جاسوس در زمان جنگ شدیدتر از حالت عادی بود. قانونگذار در ماده 509 قانون تعزیرات 1375 این عامل مشدده را به همه جرائم تسری داده است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده یکی از علل قانونی تشدید مجازات محسوب میشود بدین معنا که اجرای آن برای دادگاه الزامی است و اختیاری به قاضی داده نشده است. در فرض وجود یکی از جهات تخفیف مجازات همراه با این علل مشدده مانعی برای تخفیف وجود ندارد. در این مورد الزام به حداکثر برداشته میشود و قاضی بین حداقل و حداکثر مخیر خواهد بود. نظریه مشورتی شماره 7/3583 مورخ 72/6/2 نیز این نظر را تقویت میکند.

انتقادات

با توجه به محتوای این ماده، بهتر بود که این مقرره در انتهای فصل ذکر میشد تا تردیدی در شمول آن بر مواد بعدی ایجاد نشود.