ماده 377 قانون امور حسبی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۸ توسط راحله تخت روان (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۳۷۷ قانون امور حسبی: هزینه آگهی تصدیق انحصار وراثت از درخواست کننده گرفته می‌شود و هزینه حفظ و اداره ترکه و تحریر و تصفیه و تقسیم ترکه از ترکه برداشته می‌شود.

توضیح واژگان

انحصار وراثت: عبارت است از معلوم داشتن قطعی شمار میراث بران متوفی توسط مراجع ذیصلاح.[۱]

ترکه: یعنی قسمت مثبت دارایی به جامانده از متوفی.[۲]

تحریر ترکه: عبارت است از تعیین مقدار ترکه و دیون متوفی.[۳]

تصفیه ترکه: منظور تعیین دیون و حقوق بر عهده متوفی و پرداخت آن‌ها و خارج کردن مورد وصیت از ماترک است.[۴]

نکات توضیحی

دستمزد کارشناس، هزینه آگهی و هزینه‌های مزایده و مانند آن در خصوص تصفیه و تقسیم ترکه برداشت شود و اگر یکی از ورثه پرداخت کند باید به نسب سهام هر یک از وراث از ایشان وصول نمود. وصل هزینه‌ها به نسبت سهم هر یک از ورثه از ایشان به مثابه کسر ازترکه می‌باشد.[۵]

رویه‌های قضایی

در نظریه مشورتی شماره این گونه مقرر شده‌است که طبق ماده ۱ آیین‌نامه حق‌الزحمه مدیر تصفیه و مدیر ترکه بر طبق قانون امور حسبی مصوب ۱۳۲۶ و مادتین ۳۷۷ و ۳۷۸ قانون امور حسبی حق‌الزحمه مدیر ترکه پس از وضع هزینه‌های مربوط از قبیل هزینه آگهی و حصر ورثه و غیره و بعد از پرداخت دیون متوفی و اخراج مورد وصیت از ماترک و با توجه به ارزش ترکه موجود بر مبنای ماده ۱ آیین‌نامه مذکور احتساب و پرداخت می‌شود و تعیین آن به نظر دادگاه نیست.[۶]

منابع

  1. مسعود انصاری و محمدعلی طاهری. دانشنامه حقوق خصوصی (جلد اول). چاپ 2. محراب فکر، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6650664
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 80940
  3. محمدجعفر جعفری لنگرودی. ترمینولوژی حقوق. چاپ 7. گنج دانش، 1374.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6487472
  4. ماده 260 قانون امور حسبی
  5. علی یزدان‌شناس. شرح و تفسیر قوانین و مقررات راجع به هزینه‌ها و تعرفه‌ها در دادگستری. چاپ 1. فکرسازان، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2290976
  6. سیدمحمدرضا حسینی. تفسیر قضایی قانون امور حسبی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2000584