ماده ۱۱۰ قانون مجازات اسلامی

ماده ۱۱۰ قانون مجازات اسلامی:هرگاه در مورد یک شخص به موجب حکم یا احکامی ‌محکومیت‌ های قطعی متعدد صادر شود، شروع به اجرای هر یک از محکومیت‌ ها، نسبت به دیگر محکومیت‌ ها، قاطع مرور زمان است.

توضیح واژگان

قطع مرور زمان، واقعه ای است که مرور زمان را قطع کرده و ایام پیشین به حساب نمی آیند، از تاریخ قطع، مرور زمان مجدداً محاسبه می شود. عده ای مقصود از قطع مرور زمان را از بین رفتن آن دانسته اند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ممکن است جریان مرور زمان پس از آغاز به هر علتی قطع شود، در چنین شرایطی مدت های قبلی به حساب نیامده و مرور زمانی جدید آغاز می شود.قطع مرور زمان در خصوص عملی است که نسبت بدان تعقیب یا تحقیق صورت گرفته باشد، با توجه به اینکه مرور زمان با نظم عمومی در ارتباط است، قطع مرور زمان در یکی از دو جرمی که با هم مرتبط اند، در دیگری نیز مؤثر است،. لذا در فرضی که شخصی به مجازات حبس و جزای نقدی محکوم شده باشد، در فرض به اجرا در آمدن حکم جزای نقدی، مجازات حبس مشمول مرور زمان نمی شود.

عده ای معتقدند در قانون ما، ممنوعیتی در خصوص قطع مکرر مرور زمان وجود ندارد، اما در این خصوص اختلاف نظر است. اطلاق ماده فوق را شامل محکومیت هایی که مشمول مرور زمان نیستند نیز دانسته اند. همچنین حقوقدانان در خصوص این که محکومیت های موضوع این ماده، حدود را نیز در بر میگیرند یا خیر، اختلاف نظر دارند.

مصادیق و نمونه ها

اگر شخصی به علت ارتکاب جرمی که مجازات آن کمتر از شش ماه حبس است به یکی از مجازات های جایگزین حبس محکوم شده و به علت وجود مانعی مجازات به صورت کامل اجرا نشود، پس از بهبودی مجازات اجرا نشده و پیش از مرور زمان نیز قاضی اجرای احکام، اجرای مجازات را دستور می دهد، دستور فوق، قاطع مرور زمان اجرای مجازات است.