ماده ۱۱۰ قانون مجازات اسلامی

ماده ۱۱۰ قانون مجازات اسلامی:هرگاه در مورد یک شخص به موجب حکم یا احکامی محکومیت‌های قطعی متعدد صادر شود، شروع به اجرای هر یک از محکومیت‌ها، نسبت به دیگر محکومیت‌ها، قاطع مرور زمان است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

قطع مرور زمان، واقعه ای است که مرور زمان را قطع کرده و ایام پیشین به حساب نمی‌آیند، از تاریخ قطع، مرور زمان مجدداً محاسبه می‌شود. عده ای مقصود از قطع مرور زمان را از بین رفتن آن دانسته‌اند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ممکن است جریان مرور زمان پس از آغاز به هر علتی قطع شود، در چنین شرایطی مدت‌های قبلی به حساب نیامده و مرور زمانی جدید آغاز می‌شود.قطع مرور زمان در خصوص عملی است که نسبت بدان تعقیب یا تحقیق صورت گرفته باشد، با توجه به اینکه مرور زمان با نظم عمومی در ارتباط است، قطع مرور زمان در یکی از دو جرمی که با هم مرتبط اند، در دیگری نیز مؤثر است، لذا در فرضی که شخصی به مجازات حبس و جزای نقدی محکوم شده باشد، در فرض به اجرا درآمدن حکم جزای نقدی، مجازات حبس مشمول مرور زمان نمی‌شود.

عده ای معتقدند در قانون ما، ممنوعیتی در خصوص قطع مکرر مرور زمان وجود ندارد، اما در این خصوص اختلاف نظر است. اطلاق ماده فوق را شامل محکومیت‌هایی که مشمول مرور زمان نیستند نیز دانسته‌اند. همچنین حقوقدانان در خصوص این که محکومیت‌های موضوع این ماده، حدود را نیز در بر می‌گیرند یا خیر، اختلاف نظر دارند.

مصادیق و نمونه‌ها

اگر شخصی به علت ارتکاب جرمی که مجازات آن کمتر از شش ماه حبس است به یکی از مجازات‌های جایگزین حبس محکوم شده و به علت وجود مانعی، مجازات به صورت کامل اجرا نشود، پس از بهبودی مجازات اجرا نشده و پیش از مرور زمان نیز قاضی اجرای احکام، اجرای مجازات را دستور می‌دهد، دستور فوق، قاطع مرور زمان اجرای مجازات است.

رویه های قضایی

• نظریه شماره 7/99/1290 مورخ 1399/09/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم شمول مرور زمان نسبت به محکومیت دوم در فرض اجرای حکم اول