محل تفتیش
محل تفتیش لزوما محل ارتکاب جرم نیست، بلکه ممکن است محل مخفی شدن متهم یا محل وجود دلایل ارتکاب جرم باشد،[۱]به عنوان مثال تفتیش منازل فقط در روز ممکن است و تفتیش شبانه فقط در صورت ضرورت و با شرط قید «جهت ضرورت» در صورت مجلس ممکن است،[۲]چرا که اصل بر مصونیت مطلق اقامتگاهها از بازرسیهای شبانه است،[۳]در این باره اصل بر حضور متصرف قانونی در حین تفتیش و بازرسی اماکن قرار داده شدهاست، معذلک عدم حضور فرد نباید منجر به ناتوانی از انجام بازرسی شده و باب سوء استفادههای احتمالی نظیر فرار متهم یا امحاء آثار جرم را باز کند؛ لذا در فرض غیاب متصرف، میتوان در حضور حضار، بازرسی را به عمل آورد، این امر باید در صورتجلسه قید شود.[۴]به علاوه عده ای به مسئولیت ضابطان به با خبر کردن ساکن محل در خصوص تفتیش محل، قبل از حضور در محل جز در موارد ضروری تصریح نمودهاند.[۵]همانطور که عده ای معتقدند در بازرسی منازل و اماکن، حضور متهم لازم نیست، مگر اینکه متهم خود متصرف محل باشد.[۶]
منابع
- ↑ علی خالقی. آیین دادرسی کیفری. چاپ 13. موسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1285368
- ↑ عبدالرسول دیانی. ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری. چاپ 1. تدریس، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1641732
- ↑ محمدرضا زندی. تحقیقات مقدماتی در جرایم سایبری. چاپ 1. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1513876
- ↑ محمدرضا زندی. تحقیقات مقدماتی در جرایم سایبری. چاپ 1. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1513924
- ↑ سیدجعفر بوشهری. حقوق جزا (جلد دوم) (دعاوی جزایی). چاپ 2. شرکت سهامی انتشار، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1524612
- ↑ محمدرضا زندی. تحقیقات مقدماتی در جرایم سایبری. چاپ 1. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1513948