ماده 12 قانون ثبت احوال

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۵ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 12 قانون ثبت احوال: ولادت هر طفل در ايران اعم از اين كه پدر و مادر طفل ايراني يا خارجي باشند بايد به نماينده يا مأمور ثبت احوال اعلام شود و ولادت‌ اطفال ايرانيان مقيم خارج از كشور به مأمور كنسولي ايران در محل اقامت و اگر نباشد به نزديكترين مأموران كنسولي و يا به سازمان ثبت احوال كشور اعلام ‌شود.

مواد مرتبط

پیشینه

ثبت ولادت اولین بار در تصویب نامه مصوب 1297 الزامی شد.[۱]

فلسفه و مبانی نظری

ثبت ولادت به دو منظور انجام می گیرد. اول، اجرای مصوبات قانونی. دوم، ضبط اطلاعات آماری. زیرا دولت ها نیازمند اطلاعات جمعیتی هستند.[۲]

رویه های قضایی

نظریه مشورتی شماره 7/1288 مورخ 1377/3/10 مقرر می دارد با توجه به ماده 1 و 12 و بند 6 ماده 16 قانون ثبت احوال مصوب 1355 در صورتی که شخصی در سنین بالا فاقد شناسنامه باشد و به اداره ثبت احوال مراجعه کند و این اداره از صدور شناسنامه خودداری کند بدون این که کتبا جواب منفی به او بدهد نظر به این که دادگستری مرجع تظلمات عمومی است متقاضی می تواند به دادگاه عمومی مراجعه کند و این مسئله به دیوان عدالت مربوط نیست زیرا تصمیم از طرف اداره ثبت احوال نبوده که متقاضی ابطال آن را بخواهد و دیوان حکم به ابطال تصمیم مذکور بدهد و لذا الزام اداره ثبت احوال به صدور شناسنامه در این شرایط در دادگاه عمومی اشکالی ندارد.[۳]

منابع

  1. محمد درویش زاده و جمعی از همکاران. قانون ثبت احوال در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. داد و دانش، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405840
  2. محمد درویش زاده و جمعی از همکاران. قانون ثبت احوال در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. داد و دانش، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405832
  3. صلاح الدین اصغری. محشای قانون ثبت احوال. چاپ 2. خرسندی، 1394.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405836