ماده 249 قانون امور حسبی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۷ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 249 قانون امور حسبی: وارثی که ترکه را رد میکند باید کتباً یا شفاهاً به دادگاه اطلاع بدهد اطلاع مزبور در دفتر مخصوصی ثبت خواهد شد این رد نباید معلق یا ‌مشروط باشد.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

وارث: به کسی می گویند که درصورت برخورداری از شرایط ارث و مبرا بودن از موانع ارث بری، ترکه میت به او انتقال می یابد.[۱]

ترکه: یعنی قسمت مثبت دارایی به جامانده از متوفی.[۲]

دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می شود.[۳]

نکات تفسیری دکترین ماده 249 قانون امور حسبی

رد ترکه باید به طور منجز و مطلق باشد.[۴]

نکات توضیحی ماده 249 قانون امور حسبی

بر خلاف قبول صریح ترکه که به صراحت ماده 242 قانون امور حسبی، تنها به موجب سند کتبی عادی یا رسمی مجاز است، در خصوص رد ترکه در ماده 249 همان قانون، رد می تواند به صورت کتبی یا شفاهی باشد.[۵]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 249 قانون امور حسبی

  1. وارث باید تصمیم خود مبنی بر رد ترکه را به دادگاه اطلاع دهد.
  2. اطلاع‌رسانی به دادگاه می‌تواند به صورت کتبی یا شفاهی انجام شود.
  3. اطلاعات مربوط به رد ترکه در دفتر مخصوصی ثبت می‌شود.
  4. رد ترکه نباید به صورت معلق یا مشروط باشد.

رویه های قضایی

منابع

  1. حمید مسجدسرایی. ترمینولوژی فقه اصطلاح شناسی فقه امامیه. چاپ 1. پیک کوثر، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4252640
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 80940
  3. یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480
  4. علی حسین مصلحی عراقی. حقوق ارث. چاپ 1. سمت، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 445224
  5. محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6568888
  6. سیدمحمدرضا حسینی. تفسیر قضایی قانون امور حسبی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2000372