ماده 11 قانون گذرنامه
ماده ۱۱ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱,۱۲,۱۰: اصلاحی ۳۱/۰۳/۱۳۶۲ - برای اشخاص زیر گذرنامه خدمت صادر میگردد.
۱ (اصلاحی ۳۱/۰۳/۱۳۶۲)– اشخاصی که بعنوان همراه با رهبر یا یکی از اعضای شورای رهبری به خارج از کشور مسافرت مینمایند.
۲ (اصلاحی ۲۰/۰۲/۱۳۷۷)– اشخاصی که به عنوان همراه درارتباط با ماموریت با ریاست جمهور یا معاون اول رییس جمهور به خارج از کشور مسافرت می نمایند با معرفی مقام مربوط.
۳ (اصلاحی ۲۰/۰۲/۱۳۷۷)– اشخاصی که به موجب تصویبنامه هیأت وزیران برای انجام مأموریت به خارج از کشور اعزام می شوند با معرفی دفتر هیأت دولت.
۴ (اصلاحی ۳۱/۰۳/۱۳۶۲)– کارمندان وزارتخانه ها و سازمانها و ارگانهای وابسته به دولت و ارگانهای نظامی که به خارج از کشور اعزام میگردند با معرفی وزیر مربوطه و ذکر علت مأموریت.
۵ (اصلاحی ۳۱/۰۳/۱۳۶۲)– مأموران اداری و فنی وزارت امور خارجه و همسران آنها با موافقت وزیر امور خارجه.
تبصره ۱ (اصلاحی ۳۱/۰۳/۱۳۶۲)– نام همسر و فرزندان کمتر از ۱۸ سال مشمولین این ماده در صورتی که همراه دارنده گذرنامه باشند به تقاضای دارنده گذرنامه خدمت در همان گذرنامه ثبت میشود.
تبصره ۲ (الحاقی ۳۱/۰۳/۱۳۶۲)– نمایندگیهای جمهوری اسلامی ایران در خارج نمیتوانند برای همسر و فرزندان همراه، گذرنامه خدمت جداگانه صادر نمایند ولی در صورت نیاز به تفکیک پس از استعلام از وزارت امور خارجه و در صورت موافقت طبق مقررات این قانون برای آنها گذرنامه عادی صادر خواهد شد.