توقیف دادرسی
توقیف دادرسی زمانی است که دادرسی به علت حوادث وارده بر طرفین دعوا یا وکلای آنان تا زمان برطرف شدن علت آن، توقیف میشود. مانند فوت و حجر یکی از طرفین.[۱] همچنین، اینطور بیان شده است که در آیین دادرسی مدنی توقیف، گاه به معنی تعلیق و گاه به معنی انقطاع به کار برده شدهاست. هر گاه بر اثر حوادثی که ارتباطی به وضعیت اصحاب دعوا یا نمایندگان آنها ندارد، وقفهای در جریان دادرسی عارض شود توقیف، به معنی تعلیق است.[۲] به عبارت دیگر وقیف دادرسی را میتوان از حرکت باز داشتن دادرسی دانست؛ بدین معنا که دادرسی پس از شروع، در پی رخدادی از حرکت بازداشته میشود.[۳]
منابع
- ↑ قدرت اله واحدی. بایستههای آیین دادرسی مدنی (بر اساس قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379). چاپ 1. میزان، 1379. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1867224
- ↑ محمدجواد بهشتی و نادر مردانی. آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. میزان، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1842988
- ↑ طیب افشارنیا و حجت مبین. اطاله دادرسی و توسعه قضایی. چاپ 1. خرسندی، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2957472