ماده ۲۰۶ قانون مجازات اسلامی

نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۱۶ توسط Nastaran aghaee (بحث | مشارکت‌ها) (فیش ها محدود بودند.)

در مواردی که اشاره، مفهوم نباشد یا قاضی به زبان شخصی که سوگند یاد می کند، آشنا نباشد و یا اداء کننده سوگند قادر به تکلم نباشد، دادگاه به وسیله مترجم یا متخصص امر، مراد وی را کشف می کند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در مورد ادای سوگند به صورت غیرلفظی یا به زبانی غیر از زبان قاضی،مترجم یا متخصصی که در اینجا اظهار نظر میکند اگر آنگونه که نظر برخی فقهاست، حکم شاهد را داشته باشد،باید شرایط شهادت در او فراهم باشد هرچند ظاهر ماده که موافق با نظر مشهور فقهاست مترجم را از جهت کارشناس و خبره معرفی کرده است. [۱]

سوابق فقهی

امام صادق (ع) فرمودند "که شخص لالی را که ادعایی علیه او شده بود، نزد حضرت علی(ع) آوردند.ایشان بر روی ورقه ای نوشتند:به خدایی که جز خدایی او نیست ،عالم به غیب و شهادت است،رحمان و رحیم و طالب و غالب و ضار و نافع و مهلک و مدرکی است که سر و اشکار را میداند،مدعی بر عهده لال حقی ندارد."سپس دستور داد این نوشته را در آبی شستند و به لال دستور داد که ان را بنوشد اما شخص لال از این کار امتناع کرد.بنابراین حضرت او را ملزم به پرداخت دین نمودند.[۲]

منابع

  1. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3862088
  2. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3862068