ماده ۲۱۳ قانون تجارت

ماده ۲۱۳ قانون تجارت: در شرکتهای سهامی و شرکتهای با مسئولیت محدود و شرکتهای تعاونی امر تصفیه به عهده مدیران شرکت است مگر آنکه اساسنامه یا اکثریت مجمع عمومی شرکت ترتیب دیگری مقرر داشته باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۱۲ قانون تجارت
• ماده ۱۰۲ قانون آیین دادرسی مدنی

• ماده ۱۰۷ لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت
• ماده ۲۱۲ لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت
• ماده ۲۰۳ قانون تجارت
• ماده ۲۰۹ قانون تجارت
• ماده ۲۱۰ قانون تجارت
• ماده ۲۱۴ قانون تجارت
• ماده ۷۶ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح واژگان

• تصفیه: به مجموعه عملیاتی که منجر به نقد شدن دارایی و نیز طلب‌های شرکت گردد؛ تصفیه گویند. به عبارت دیگر، تصفیه امور شرکت، مجموعه عملیاتی را گویند که برای وصول مطالبات و تأدیه دیون و تبدیل دارایی شرکت به وجه نقد و تقسیم آن میان شرکا، صورت می‌پذیرد.

نکات تفسیری دکترین ماده 213 قانون تجارت

ممکن است نحوه تصفیه شرکت با مسئولیت محدود، در اساسنامه یا شرکت نامه قید گردد. لازم است ذکر شود که اساسنامه، آیین‌نامه داخلی شرکت بوده و مفاد آن نباید مغایر با قانون باشد.

نکات توضیحی ماده 213 قانون تجارت

مقصود از «اکثریت مجمع عمومی» در شرکت‌های سهامی، مجمع عمومی فوق‌العاده است؛ که تصمیمات آن، همواره با «اکثریت دو سوم آرای حاضر در جلسه رسمی»، معتبر خواهد بود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 213 قانون تجارت

1. تصفیه در شرکت‌های سهامی، با مسئولیت محدود و تعاونی به عهده مدیران شرکت است.
2. اساسنامه شرکت می‌تواند ترتیب دیگری برای امر تصفیه مقرر کند.
3. اکثریت مجمع عمومی شرکت نیز می‌تواند تغییراتی در ترتیب تصفیه ایجاد کند.
4. قانون تصفیه به صورت عمومی برای سه نوع شرکت ذکر شده قابل اعمال است.

رویه های قضایی

به موجب دادنامه شماره ۱۵۱ مورخ ۲۹/۳/ ۱۳۷۲ شعبه ۱۲ دیوان عالی کشور، «قطع نظر از آنکه مواد ۱۰۷ و ۲۱۲ قانون اصلاح قسمتی از قانون تجارت، مصوب ۲۴ /۱۲/ ۱۳۴۷ و سایر موارد مشابه آن در شرکت‌های تجاری، از جمله شرکت‌های تعاونی، و مواد ۲۰۳، ۲۰۹، ۲۱۳ و ۲۱۴ قانون تجارت، که امر تصفیه شرکت‌ها را، پس از انحلال به عهده مدیر یا مدیران شرکت گذارده و به متصدیان تصفیه حق داده‌است که شخصاً، یا به توسط وکیل، از طرف شرکت محاکمه کنند؛ مفاداً دلالت دارد به طریق اولی، در موقعی که هنوز شرکت منحل نشده‌است؛ مدیر یا مدیران شرکت تجاری، اختیار دارند شخصاً از طرف شرکت، در دادگاه‌ها طرح دعوا نموده؛ یا اینکه طرف دعوا واقع شوند؛ یا وکیل دادگستری برای دعاوی شرکت معین نمایند. و همچنین طبق صریح ماده ۱۰۲ قانون آیین دادرسی مدنی (ماده ۷۶ قانون جدید)، نمایندگی مدیر و قائم مقام او از طرف شرکت‌های تجاری، در دعاوی مطروحه پذیرفته شده‌است.

اساساً از مجموع ماده ۲۱۰ و ۲۱۴ قانون تجارت …، و همچنین ماده ۲۱۲ قانون اصلاح قسمتی از قانون تجارت، مستفاد می‌گردد که در زمان انحلال شرکت، مدیران مرقوم به طریق اولی، چنین اختیاراتی از جمله طرح دعوی تقابل را، در دادگاه‌ها دارا خواهند بود و نیازی به تفویض اختیار جداگانه و تصریح در این خصوص {در اساسنامه} ندارد. فلذا قرار تجدیدنظرخواسته موافق قانون نبوده؛ نقض می‌گردد».