ماده ۲۱۰ قانون تجارت

ماده ۲۱۰ قانون تجارت: متصدی تصفیه وقتی حق اصلاح و تعیین حکم دارد که شرکاء ضامن به او اجازه داده باشند. مواردی که به حکم قانون حکمیت اجباری است از این قاعده مستثنی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۰۹ قانون تجارت
• ماده ۲۱۱ قانون تجارت
• ماده ۲۰۳ قانون تجارت
• ماده ۲۱۸ قانون تجارت

توضیح واژگان

• تصفیه: به مجموعه عملیاتی که منجر به نقد شدن دارایی و نیز طلب‌های شرکت گردد؛ تصفیه گویند. به عبارت دیگر، تصفیه امور شرکت، مجموعه عملیاتی را گویند که برای وصول مطالبات و تأدیه دیون و تبدیل دارایی شرکت به وجه نقد و تقسیم آن میان شرکا، صورت می‌پذیرد.

نکات تفسیری دکترین ماده 210 قانون تجارت

مدیر تصفیه می‌تواند به شرط موافقت شرکای ضامن، دعوا را به صلح و سازش فیصله داده؛ یا اینکه به داور ارجاع نماید. این امر نشانگر این است که مدیر تصفیه، جهت اتیان وظایف خویش، از اختیارات گسترده‌ای برخوردار است. بدین ترتیب اشخاص ثالث، در روابط با مدیر تصفیه، می‌توانند با خیال آسوده اتخاذ تصمیم و عمل نمایند. چراکه فرض بر این است که مدیر تصفیه، همه اختیارات لازم جهت اجرای تکالیف خویش را دارد. البته درمورد ارجاع اختلاف به حکمیت و داوری، باید به طرف مقابل نیز، دلیل موجه ارائه نماید.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 210 قانون تجارت

1. متصدی تصفیه تنها با اجازه شرکاء ضامن مجاز به اصلاح و تعیین حکم است.
2. در موارد حکمیت اجباری که قانون تعیین کرده، استثنا وجود دارد و نیازی به اجازه شرکاء نیست.
3. نقش و وظایف متصدی تصفیه ممکن است تحت تأثیر قانونی بودن یا نبودن اقدامات او باشد.
4. اجازه شرکاء برای اقدام متصدی تصفیه در موارد غیر اجباری ضروری است.