حکم تاسیسی
حکم تاسیسی در اصول فقه به معنای حکمی است که مسئله‌ای را بیان کرده که سابقا وجود نداشته و حکم مزبور ابداعی شارع یا مقنن است، در این معنا حکم تاسیسی در مقابل حکم امضایی قرار می‌گیرد. در آیین دادرسی مدنی حکم تاسیسی در مقابل اصطلاح حکم اعلامی قرار می‌گیرد و به معنای حکمی است که در عالم خارج حق و تکلیفی را انشاء و ایجاد می‌کند نه اینکه صرفا بیانگر وجود حق یا تکلیفی باشد که به خودی خود قبل از صدور حکم نیز وجود داشته و حکم اعلامی صادره صرفا وجود آن را رسما اعلام کند بلکه در حکم تاسیسی، حکم، حق یا تکلیف مزبور را ایجاد می‌کند و این حق یا تکلیف قبل از حکم اساسا وجود نداشته، در واقع حکم تاسیسی برای طرفین دعوی وضعیت حقوقی جدیدی به وجود می‌آورد.[۱][۲][۳]
مواد مرتبط
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. ترمینولوژی حقوق. چاپ 7. گنج دانش، 1374. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6667972
- ↑ رسول ملکوتی. اجرای احکام مدنی و اسناد لازم الاجرا. چاپ 1. سروشگان، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6667976
- ↑ هدیه نصیری. فرهنگ حقوقی (مجموعه ای از واژگان و اصطلاحات حقوقی (فارسی-فرانسه). چاپ -. مجد، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6667980