ماده 22 قانون تجارت الکترونیکی: تفاوت میان نسخه‌ها

مخاطب: شخصی است که اصل‌ساز قصد دارد وی «‌داده پیام»‌را دریافت کند، اما شامل شخصی که در ارتباط با «‌داده پیام» به عنوان واسطه عمل می‌کند‌ نخواهد شد.<ref>بند ج ماده 2 قانون تجارت الکترونیکی</ref>

گواهی الکترونیکی دیجیتال نشان دهنده مالکیت یک شخص حقیقی یا حقوقی نسبت به کلید عمومی خود می باشد، به بیان دیگر مثبت این است که کلید عمومی مفروض متعلق به شخص مفروض است و گواهی های الکترونیکی(دیجیتال) باید متضمن یک نام و کلید عمومی باشند. گواهی الکترونیکی در قانون تجارت الکترونیک مصوب 1382 توسط قانونگذار مورد شناسایی قرار گرفت در باب دوم این قانون دفاتر خدمات صدور گواهی های الکترونیکی مطرح شده اند که یکی از وظایف این دفاتر در ماده 31 قانون فوق الذکر تولید و صدور گواهی های اصالت (امضا) الکترونیکی می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد اول) (تجارت سنتی، تجارت الکترونیکی، سوابق حقوق تجارت و جایگاه آن، شرایط اشتغال به تجارت، اشخاص حقیقی و حقوقی در تجارت و مشخصات آنان، معاملات و قراردادهای تجاری، دفاتر و اسناد تجاری، اسم و علائم تجاری)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3240488|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=1}}</ref>

== منابع ==

[[رده:داده پیام]]

[[رده:اصل ساز]]

[[رده:حقوق تجارت الکترونیک]]