ماده 147 قانون امور حسبی

ماده 147 قانون امور حسبی: نفقه اشخاص واجب ‌النفقه غایب و دیون غایب از وجوه نقد یا منافع اموال او داده می شود و در صورت عدم کفایت از اموال منقوله ‌فروخته خواهد شد و اگر اموال منقول هم کافی نباشد از اموال غیرمنقول فروخته می شود.

مواد مرتبط

• ماده 1028 قانون مدنی
• ماده 148 قانون امور حسبی

توضیح واژگان

نفقه: نفقه در اصطلاح، به چیزهایی گفته می شود که شخص برای زندگی به آن احتیاج دارد. مانند خوراک، پوشاک، مسکن و لوازم منزل که در قانون اثاث البیت گفته می شود و دیگر اشیاء و لوازمی که برای ادامه زندگی ضروری است.

غایب مفقودالاثر: کسی است که از غیبت او مدت بالنسبه مدیدی گذشته و از او به هیچ وجه خبری نباشد.

منفعت: به فایده و ثمره ای که به تدریج از عین مال به دست آمده و به نحو محسوس از عین آن مال نمی کاهد؛ منفعت گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

امین مسئول پرداخت نفقه افراد واجب النفقه غایب است و همچنین باید دیون غایب را نیز پرداخت نماید. چنانچه در مقدار نفقه قابل پرداخت بین امین و گیرنده، اختلاف حاصل شود، او باید از دادگاه صالح درخواست افزایش کند. لازم به ذکر است هر گاه در پرداخت نفقه یا دیون نیاز به فروش اموال شود، فروش اموال غیر منقول باید با اجازه دادستان باشد.

رویه های قضایی

نظریه مشورتی شماره 7/2046 مورخ 1375/5/29 اداره حقوقی قوه قضاییه مقرر می دارد با توجه به این که در ماده 148 قانون امور حسبی، تجدید اجاره از ناحیه امین منع نشده است و آنچه که منع قانونی دارد رهن و فروش مال غیر منقول غایب است تجدید اجازه محل بلااشکال است. اما اگر مستاجر مایل به تجدید اجاره نباشد و ودیعه خود خود را مطالبه کند باید با طرح دعوا و مراجعه به دادگاه، طلب خود را مسجل نماید تا به ترتیب مقرر در ماده 147 همان قانون و فروش اموال غیر منقول غایب بتوان دین او را پرداخت شود.