ماده ۱۴۳ قانون استخدام کشوری
ماده ۱۴۳ قانون استخدام کشوری: مستخدمین رسمی مشمول این قانون که به یکی از موسسات موضوع بند ب ماده ۱۱ مأمور شده یا بشوند تا وقتی‌که از طرف وزارتخانه و موسسه دولتی مربوط خود احضار ودعوت به کار نشده و یا از طرف موسسه‌ای که در آن مشغول‌خدمت هستند عدم احتیاج به وجود آنان اعلام نشده است به‌خدمت خود در آن موسسات مذکور ادامه خواهند داد و تازمانی که خدمت ایشان در آن موسسات ادامه دارد اشتغال آنان در موسسات مذکور در حکم خدمت رسمی تلقی شده و جزو سابقه خدمت رسمی آنان محسوب خواهد شد.
در صورت اعلام عدم احتیاج به وجود این قبیل مأمورین ونبودن پست ثابت سازمانی در وزارتخانه یا موسسه دولتی‌متبوع، مستخدم به حال آماده به خدمت درخواهد آمد.
تبصره (اصلاحی مصوب ۱۳۵۳/۱۲/۲۸)- تعیین گروه قطعی مستخدمین موضوع این ماده موکول‌به اشتغال آنان در یکی از وزارتخانه‌ها و موسسات دولتی‌مشمول این قانون است.
هرگاه این‌گونه مستخدمین قبل از اشتغال در یکی از سازمانهای‌مشمول این قانون بازنشسته یا از کارافتاده یا فوت شوند آخرین‌شغل قبل از بازنشستگی یا از کارافتادگی یا فوت آنها با مشاغل‌گروههای جداول حقوق این قانون مقایسه و حقوق گروه و پایه‌تعیین شده بدون رعایت تبصره ۱ ماده ۷۸ مبنای تعیین حقوِبازنشستگی یا وظیفه‌ای که به آنان یا وراث قانونی آنها تعلق‌می‌گیرد خواهد بود.
تشخیص همطراز بودن شغل مورد تصدی چنین مستخدمی بامشاغل گروههای جداول حقوق قانون استخدام کشوری باشوراست.