نظریه شماره 7/1401/274 مورخ 1401/06/05 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدول دادگاه بدوی از دستور موقت

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۹ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1401/274|شماره پرونده=1401-127-274 ح|تاریخ نظریه=1401/06/05}} '''استعلام''': چنانچه پس از صدور دستور موقت دادگاه متوجه شود در امر احراز فوریت داشتن موضوع دچار اشتباه شده است، آیا دادگاه بدوی میتواند رأسا یا به تقاضای خ...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/1401/274
شماره نظریه۷/۱۴۰۱/۲۷۴
شماره پرونده۱۴۰۱-۱۲۷-۲۷۴ ح
تاریخ نظریه۱۴۰۱/۰۶/۰۵

استعلام: چنانچه پس از صدور دستور موقت دادگاه متوجه شود در امر احراز فوریت داشتن موضوع دچار اشتباه شده است، آیا دادگاه بدوی میتواند رأسا یا به تقاضای خوانده از دستور موقت سابق الصدور به لحاظ اشتباه در احراز فوری بودن خواسته عدول کند؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

دستور موقت، یک دستور قضایی صرف نیست که در هر حال قابل عدول باشد؛ زیرا در قالب قرار صادر می شود و نیز به موجب ماده ۳۲۵ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹، به طور غیر مستقل قابل اعتراض است؛ همچنین موارد الغاء یا رفع اثر از آن نیز در مواد ۳۲۱، ۳۲۲ و ۳۲۳ این قانون معین شده است. تبصره ۲ ماده ۴۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، مؤید این نظر است.