نظریه شماره 7/1401/1320 مورخ 1402/05/17 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره دریافت خسارت تأخیر تأدیه در قراردادهای پیمانکاری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۷ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1401/1320|شماره پرونده=1401-3/10-1320ح|تاریخ نظریه=1402/05/17}} '''استعلام''': ۱- در خصوص قراردادهای پیمانکای که وفق شرایط عمومی پیمان منعقد می شود، خسارت تأخیر تأدیه از چه تاریخی باید محاسبه شود؟ آیا صورت وضعیت موقت که...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/1401/1320
شماره نظریه۷/۱۴۰۱/۱۳۲۰
شماره پرونده۱۴۰۱-۳/۱۰-۱۳۲۰ح
تاریخ نظریه۱۴۰۲/۰۵/۱۷

استعلام: ۱- در خصوص قراردادهای پیمانکای که وفق شرایط عمومی پیمان منعقد می شود، خسارت تأخیر تأدیه از چه تاریخی باید محاسبه شود؟ آیا صورت وضعیت موقت که بر اساس ماده ۳۷ شرایط عمومی پیمان از طرف پیمانکار صادر و تحویل مهندس ناظر شده و سپس تسلیم کارفرما می شود را می توان به عنوان مطالبه قلمداد و خسارت تأخیر تأدیه را از این تاریخ محاسبه کرد؟

۲- در صورت منفی بودن پاسخ، آیا صورت وضعیت قطعی صادره به استناد ماده ۴۰ شرایط عمومی پیمان از سوی پیمانکار و تحویل آن به کارفرما را می توان تاریخ مطالبه محسوب کرد یا صرف صدور صورت وضعیت؛ اعم از موقت و یا دائم بدون نامه یا درخواستی دایر بر مطالبه طلب، مطالبه تلقی نشده و خسارت تأخیر تأدیه شامل آن نمی شود؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

۱ و ۲- هر چند ارسال صورت وضعیت موقت از سوی پیمانکار عرفا مطالبه از ناحیه وی تلقی می شود؛ اما از آنجا که مواد ۳۷ و ۴۰ شرایط عمومی پیمان، ترتیبات و مواعدی را برای ارزیابی صورت وضعیت دریافتی پیش بینی کرده است، تعلق خسارت تأخیر تا پیش از رعایت ترتیبات و مهلت های یادشده منتفی است؛ اما با رعایت این ترتیبات و سپری شدن مواعد، دیون کارفرما قطعی و سررسید شده تلقی می شود و خسارت تأخیر تأدیه قابل مطالبه است.