رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۸)

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۰ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری درباره ابطال قسمت (ه ) بند (۲) بخشنامه شماره ۳۳۸۱۱/۳۵۳۲/۲۳۰ – ۲۵/۶/۸۲ و تصمیم شماره ۲۱۳۲/۲۰۴ – ۱۴/۶/۸۹ سازمان امور مالیاتی'''{{جعبه اطلاعات آراء هیات تخصصی دیوان عدالت اداری|موضوع= ابطال قسمت (ه ) بند (۲) بخشنامه شم...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری درباره ابطال قسمت (ه ) بند (۲) بخشنامه شماره ۳۳۸۱۱/۳۵۳۲/۲۳۰ – ۲۵/۶/۸۲ و تصمیم شماره ۲۱۳۲/۲۰۴ – ۱۴/۶/۸۹ سازمان امور مالیاتی

رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری درباره ابطال قسمت (ه ) بند (۲) بخشنامه شماره ۳۳۸۱۱/۳۵۳۲/۲۳۰ – ۲۵/۶/۸۲ و تصمیم شماره ۲۱۳۲/۲۰۴ – ۱۴/۶/۸۹ سازمان امور مالیاتی
مرجع صادر کنندههیأت تخصصی دیوان عدالت اداری
موضوعابطال قسمت (ه ) بند (۲) بخشنامه شماره ۳۳۸۱۱/۳۵۳۲/۲۳۰ – ۲۵/۶/۸۲ و تصمیم شماره ۲۱۳۲/۲۰۴ – ۱۴/۶/۸۹ سازمان امور مالیاتی
کلاسه پروندهه ع/ ۸۹/۶۴۶
تاریخ رأیچهارشنبه ۱ ارديبهشت ۱۳۹۵
شماره دادنامه۸

شماره دادنامه :۸ تاریخ صدور : ۲۹/۱/۹۵

مرجع رسیدگی : هیات تخصصی اقتصادی ، مالی و اصناف

شاکی: آقای ارسطو اسکندری فرزند مهدی

طرف شکایت : ۱- وزارت امور اقتصادی و دارائی ( سازمان امور مالیاتی کشور ) ۲- اداره کل گذرنامه نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران

گردشکار:

شاکی طی دادخواست تقدیمی به طور خلاصه عنوان داشته که مطابق قسمت (ه ) بند ( ۲ )بخشنامه صدرالذکر سازمان امور مالیاتی آن دسته از مدیران شرکت ها که بدهی مالیاتی شرکت در زمان مسئولیت آنان ابلاغ شده باشد را مشمول ممنوع الخروجی موضوع مواد ۱۹۸ و ۲۰۲ قانون مالیاتهای مستقیم قرار داده و بر همین اساس مطابق تصمیم شماره ۲۱۳۲/۲۰۴ – ۱۴/۶/۸۹ شاکی ممنوع الخروج شده است . وی با این استدلال که اولا شخصیت حقوقی شرکتها مستقل و مجزا از شخصیت حقوقی مدیران آنها می باشد و بدهکاری اشخاص حقوقی به مدیران آنها به اشخاص حقیقی امری استثنائی و خلاف اصل و مستلزم وجود نص صریح قانونی است و قاعدتا در استثنائات می بایست به قدر متیقن استثناء اکتفا نمود . ثانیا : در مواد ۱۹۸ و ۲۰۲ ق.م.م ممنوع الخروجی مدیران اشخاص حقوقی در صورتی تجویز می گردد که بدهی قطعی مربوط به دوران مدیریت آنها باشد در حالی که در بخشنامه و تصمیم مورد اعتراض ممنوع الخروجی به آن دسته از مدیران که بدهی مالیاتی در دوران مدیریت آنها ابلاغ شده باشد تسری و تعمیم داده شده است به همین جهت خواهان بند (ه ) ماده ۲ بخشنامه مورد اعتراض و تصمیم مورخه ۱۴/۶/۸۹ در مورد خود شده است .

  • خلاصه مدافعات مشتکی عنهما :

الف ) پاسخ سازمان امور مالیاتی :

۱- مسئولیت جمعی و فردی و تضامنی مدیران اشخاص حقوقی غیر دولتی نسبت به پرداخت مالیات اشخاص حقوقی در ماده ۱۲۲ قانون برنامه پنجم توسعه مصوب ۱۵/۱۰/۱۳۸۹ مورد تأیید و تنفیذ قرار گرفته است .

۲- بند (۲) بخشنامه که بند (ه) آن مورد اعتراض قرار گرفته در مجموع درباره اجتناب ادارات کل امور مالیاتی از درخواست ممنوعیت خروج از کشور می باشد و در نتیجه درخواست ابطال آن بدین معنی است که اتفاقا اداره امور مالیاتی مکلف شوند اشخاص بند (۲) را ممنوع الخروج نمایند .

۳- بخشنامه مفهوما ناظر به کسانی است که به عنوان شخص حقیقی مسئول در شرکت ها و اشخاص حقوقی مکلف به پرداخت مالیات شخص حقوقی می باشند و دقیقا منطبق با مواد ۱۹۸ و ۲۰۲ ق.م.م است . ضمنا در مورد اعتراض به تصمیم ۲۱۳۲/۲۰۴ مورخه ۱۴/۶/۱۳۸۹ دفتر نظارت و بازرسی وزارت متبوع چون صرفا یک نامه اداری در پاسخ به شاکی عنوان مودی می باشد از مصادیق بخشنامه ها و دستور العملها و نظام نامه ها موضوع ماده ۱۲ قانون تشکیلات و آئین دادرسی دیوان عدالت اداری نمی باشد .

ب) پاسخ نیروی انتظامی :

پلیس امنیت عمومی ناجا طی نامه شماره ۱۱۹۲۹۵/۷/۴/۱/۱/۱۲/۱۴ – ۱۸/۸/۸۹ و ضمائم عنوان داشته که پلیس مهاجرت و گذرنامه مجری دستور مقاماتی است که طبق ماده ۱۷ قانون گذر نامه حق ممنوع الخروج نمودن افراد را دارند و سازمان امور مالیاتی هم از مراجع یاد شده است بنابراین شکایت توجهی به نیروی انتظامی ندارد .

  • نظریه تهیه کننده گزارش:

۱- با عنایت به اینکه در مواد ۱۹۸ و ۲۰۲ قانون مالیاتهای مستقیم ، مدیران اشخاص حقوقی که نسبت به پرداخت مالیات بر درآمد اشخاص حقوقی که مکلف به کسر و ابطال آن بوده و مربوط به دوره مدیریت آنها باشد ، دارای مسئولیت می باشند و از طرفی بر خلاف ادعای شاکی بند (ه ) مورد اعتراض تصریحی به مسئولیت مدیرانی که در زمان آنها مالیات ابلاغ شده ملاحظه نمی شود بنابراین بند (ه ) مورد اعتراض مغایر قانون و قابل ابطال تشخص نمی گردد .

۲- شکایت شاکی نسبت به نامه شماره ۲۱۳۲/۲۰۴- ۱۴/۶/۸۹ چون مربوط به شخص شاکی است از مصادیق مندرج در ماده ۱۲ قانون تشکیلات و آئین دادرسی دیوان عدالت اداری نمی باشد و قابل طرح نیست و عقیده دارم که می بایستی بصورت موردی در شعبه مورد رسیدگی قرار گیرد .

تهیه کننده گزارش :

ذبیح اله واحدی

موضوع در جلسه مورخ ۲۲/۱۲/۹۴ هیأت تخصصی اقتصادی ، مالی و اصناف دیوان عدالت اداری مطرح ، نظریه هیأت به شرح آتی اعلام می گردد .

(( رأی هیات تخصصی اقتصادی مالی و اصناف دیوان))

در خصوص شکایت آقای ارسطو اسکندری فرزند مهدی با وکالت آقای محمد حسین سوهانی فرزند علی و خانم ساجده اکبریان فرزند محمد به طرفیت وزارت امور اقتصادی و دارایی و اداره کل گذرنامه نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران به خواسته ابطال قسمت (ه بند ۲ ) بخشنامه شماره ۳۳۸۱۱/۳۵۳۱/۲۳۰ مورخ ۲۵/۶/۸۲ نظر به این که بخشنامه مذکور در راستای مواد ۱۹۸ و ۲۰۲ قانون مالیاتهای مستقیم و تبیین حکم مقنن و شیوه های اجرایی آن بوده بنابراین بند ۲ قسمت (ه ) بخشنامه مورد شکایت خلاف قانون و خارج از اختیار نبوده لذا به استناد بند( ب) ماده ۸۴ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۹۲ رأی به رد شکایت صادر و اعلام می کند . رأی صادره ظرف مدت بیست روز از سوی ریاست ارزشمند دیوان و یا ده نفر از قضات گرانقدر دیوان قابل اعتراض است ./ز

زین العابدین تقوی

رئیس هیأت تخصصی اقتصادی مالی و اصناف

دیوان عدالت اداری

خیابان بهشت (ضلع جنوبی پارک شهر) دیوان عدالت اداری تلفن ۸-۵۶۰۹۰


کدمنبع: 10632