ماده 110 قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران
ماده ۱۱۰ قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران: مرخصی – وضع کارکنانی است که به مدت معین و به طور مجاز، به یکی از صور زیر در محل خدمت حضور نداشته باشند:
الف – مرخصی استحقاقی – کارکنان اعم از پایور، وظیفه و پیمانی حق استفاده از سی روز مرخصی سالانه را با استفاده از حقوق و مزایای مربوط دارا می باشند، مدت مرخصی در محل های بد آب و هوا و محروم چهل و پنج روز خواهد بود.
ب – مرخصی استعلاجی – کارکنانی که به علت بیماری قادر به خدمت نمی باشند، می توانند با تجویز مراکز درمانی ذی ربط حداکثر تا چهار ماه در سال با حقوق و مزایا از این مرخصی استفاده نمایند.
ج (اصلاحی ۰۸/۰۴/۱۳۹۰)– مرخصی اضطراری – کارکنانی که مرخصی ذخیره و استحقاقی سالانه ندارند لکن به اضطرار نیاز به مرخصی دارند می توانند حداکثر به مدت پانزده روز از مرخصی استحقاقی سال بعد استفاده نمایند.
د (اصلاحی ۰۸/۰۴/۱۳۹۰)– مرخصی بدون حقوق – کارکنان پایور در شرایط خاص و ضروری می توانند حداکثر جمعا سه سال در طول خدمت از مرخصی بدون حقوق استفاده نمایند.این مدت از لحاظ حقوق و ترفیعات و بازنشستگی جزء سنوات خدمتی محسوب نمی گردد.
ه– – مرخصی تشویقی – به مقتضای ابراز لیاقت و شایستگی می توان حداکثر تا سی روز در طول سال به کارکنان مرخصی تشویقی با حقوق و مزایا اعطاء نمود.
و – مرخصی حج – کارکنان در طول خدمت می توانند برای یکبار جهت انجام حج تمتع از بیست و پنج روز مرخصی با حقوق و مزایا استفاده کنند.
تبصره ۱ – مرخصی استحقاقی کارکنان در طول دوره های آموزشی طبق مقررات مندرج در اساسنامه مراکز آموزشی نیروی انتظامی خواهد بود.
تبصره ۲ – مرخصی دوران بارداری و شیردهی کارکنان زن مطابق با مقررات استخدام کشوری خواهد بود.
تبصره ۳ – شرایط و نحوه استفاده از مرخصی های مذکور، تعیین محل های بد آب و هوا و محروم، موضوع بند (الف) این ماده و حدود اختیارات فرماندهان و رؤسا در اعطای مرخصی ها با لحاظ مقررات این قانون مطابق با آئین نامه مرخصی های نیروهای مسلح خواهد بود.
تبصره ۴ – در شرایط جنگی و بسیج همگانی و در مواقعی که ضرورت ایجاب می نماید، اعطای مرخصی و مدت آن تابع شرایط مندرج در این ماده نبوده و در آئین نامه ای که به وسیله نیروی انتظامی تهیه و از طریق ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا می رسد، مشخص خواهد شد.
تبصره ۵ (منسوخه ۰۸/۰۴/۱۳۹۰)– از تاریخ تصویب این قانون استفاده حداقل از نصف مرخصی استحقاقی سالانه اجباری است و در صورت عدم استفاده، جزء مرخصی های ذخیره شده محسوب نخواهد شد.