ماده 115 قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران
ماده ۱۱۵ قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران: بدون کار – وضع کارکنانی است که به یکی از علل زیر موقتا از کار برکنار می گردند:
الف – به موجب قرارهای صادره از مراجع قضائی بازداشت و یا از شغل معلق شوند.
ب – برابر احکام صادره از دادگاهها زندانی شوند.
ج – در صورتی که محکوم به اقامت اجباری یا ممنوع از اقامت در محل معین شوند.
تبصره ۱ – نیروی انتظامی می تواند کارکنان مشمول بند (ج) را به جای بدون کاری در آن محل حاضر به خدمت نماید.
تبصره ۲ – مدت بدون کاری جزء ایام خدمت برای ترفیع منظور نشده و تنها از نظر بازنشستگی محسوب می گردد.
کسور بازنشستگی این مدت بر اساس آخرین حقوق و مزایای قبل از بدون کاری به صندوق بازنشستگی واریز خواهد شد.
تبصره ۳ – محکومیت ها به میزانی که مشمول عفو، آزادی مشروط، تعلیق اجرای مجازات، تأخیر اجرای حکم یا حبس با خدمت قرار گیرند، باعث بدون کاری نخواهند بود.
تبصره ۴ – فرمانده نیروی انتظامی می تواند حسب ضرورت و مصالح سازمان، برای کارکنانی که حداکثر تا دو سال زندان محکوم می شوند، پیشنهاد حبس با خدمت به مرجع قضائی نماید. در این صورت کارکنان مزبور بابت ایام خدمت از حقوق و مزایای مربوط برخوردار خواهند شد.