ماده ۵۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۵۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی: مستثنیات دیِن تا زمان حیات محکوم علیه جاری است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۶ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی
• ماده ۲۲۵ قانون امور حسبی
• ماده ۶۹ آیین نامه اجرایی مفاد اسناد لازم الاجرا

توضیح واژگان

• مستثنیات دین: اموالی که برابر قانون در هنگام اجرای حکم و قرار با سند رسمی مشمول مقررات اجرا نبوده و توقیف نمی‌شود و به ضرر مالک مدیون به فروش نمی‌رسد.

پیشینه

ماده ۵۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی، در قوانین آیین دادرسی مدنی سال‌های ۱۲۹۰ و ۱۳۱۸ آیین دادرسی مدنی مشابهی نداشته‌است.

مطالعات تطبیقی

در حقوق عراق، رعایت مستثنیات دین، پس از فوت محکوم علیه و در جهت رعایت حقوق خانواده محکوم علیه، الزامی اعلام شده‌است.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

مفاد ماده ۲۲۵ قانون امور حسبی اطلاق ماده ۵۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی را مقید می‌سازد:«دیون و حقوقی که به عهده متوفی است بعد از هزینه کفن و دفن و تجهیز متوفی و سایر هزینه‌های ضروری از قبیل هزینه حفظ و اداره ترکه باید از ترکه داده شود» و در عین حال تبصره یک ماده ۶۹ آیین نامه اجرایی مفاد اسناد لازم الاجرا مصوب ۱۳۵۵ چنین قیدی ندارد «در صورت فوت متعهد، دیون از کلیه اموال به جا مانده از او بدون استثناء استیفا می‌شود». حکم این ماده در شرایطی که موجب عسر و حرج خانواده متوفی باشد نیز اجرا خواهد شد که این امر از نظر اجتماعی و اخلاقی قابل تأمل می‌باشد. به نظر می‌رسد ماده ۵۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی، به صورت یک جانبه تنظیم شده باشد؛ زیرا در فقه مطرح شده‌است که اگر مدیون قبل از اداء دین فوت کند، خرج کفن و تجهیز یعنی غسل و دفن بر طلب دائن مقدم است و قبل از پرداخت بدهی متوفی، باید هزینه‌های مذکور از اموالش جدا شود. در حالی که در ماده ۵۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی، چنین مباحثی مطرح نشده‌است.

مقالات مرتبط

• عدم‌ النفع قابل مطالبه نیست