ماده 20 قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب 1369

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۶ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۲۰ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب ۱۳۶۹:''' به وزارت امور خارجه اجازه داده میشود درآمدهای کنسولی و وجوه حاصله از فروش ساختمانهای قدیمی، مستعمل و غیر قابل استفادهو مازاد بر احتیاج خود را در خارج از کشو...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲۰ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب ۱۳۶۹: به وزارت امور خارجه اجازه داده میشود درآمدهای کنسولی و وجوه حاصله از فروش ساختمانهای قدیمی، مستعمل و غیر قابل استفادهو مازاد بر احتیاج خود را در خارج از کشور به حساب بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران واریز نماید. بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران مکلفاست معادل همارز ریالی وجوه مزبور را به حساب درآمد عمومی کشور واریز نماید.

الف – هزینه خرید یا احداث یا تجهیز ساختمانهای مورد نیاز وزارت امور خارجه و تجهیزات مربوط در خارج از کشور بر اساس موافقتنامه مبادلهشده با سازمان برنامه و بودجه معادل صد درصد (۱۰۰%) مبالغ واریزی فوق به حساب درآمد عمومی کشور از محل اعتبار ریالی و ارزی که به همینمنظور در قانون بودجه هر سال منظور میشود، در اختیار وزارت امور خارجه قرار خواهد گرفت.

ب – گزارش اقدامات مربوط هر چهار ماه یک بار از طریق سازمان برنامه و بودجه به کمیسیونهای سیاست خارجی، برنامه و بودجه و دیوانمحاسبات مجلس شورای اسلامی ارائه خواهد شد.

ج – اعتبارات ارزی و ریالی موضوع این ماده معادل درآمدهای وصولی مربوط تخصیص یافته تلقی میشود.