ماده 4 قانون رسیدگی به تخلفات اداری مصوب 1371

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۴ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۴ قانون رسیدگی به تخلفات اداری مصوب ۱۳۷۱:''' صلاحیت رسیدگی به تخلفات اداری کارمندان با هیأت بدوی است و آراء صادره در صورتی که قابل تجدید نظر نباشد، از تاریخ ابلاغ قطعیو لازمالاجراء میباشد. در مورد آرائی که قابل تجدید نظر است هر گا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۴ قانون رسیدگی به تخلفات اداری مصوب ۱۳۷۱: صلاحیت رسیدگی به تخلفات اداری کارمندان با هیأت بدوی است و آراء صادره در صورتی که قابل تجدید نظر نباشد، از تاریخ ابلاغ قطعیو لازمالاجراء میباشد. در مورد آرائی که قابل تجدید نظر است هر گاه کارمند ظرف یک ماه از تاریخ ابلاغ رأی درخواست تجدید نظر نماید هیأتتجدید نظر مکلف به رسیدگی خواهد بود. آراء هیأت تجدید نظر از تاریخ ابلاغ قطعی و لازمالاجراء است.

تبصره ۱ – هر گاه رأی هیأت بدوی قابل تجدید نظر باشد ولی متهم ظرف مهلت مقرر درخواست تجدید نظر ننماید رأی صادره قطعیت یافته و ازتاریخ انقضاء مهلت مذکور لازمالاجراء خواهد بود.

تبصره ۲ – ابلاغ طبق قانون آئین دادرسی مدنی بعمل خواهد آمد. در هر حال فاصله بین زمان صدور رأی تا ابلاغ نباید از ۱۵ روز بیشتر باشد.

تبصره ۳ – هیأتهای بدوی و یا تجدید نظر نماینده دولت در دستگاه مشمول این قانون میباشند و رأی آنان به تخلف اداری کارمند تنها در دایره مجازاتهای اداری معتبر است و به معنی ثبوت جرمهائیکه موضوع قانون مجازاتهای اسلامی است نمیباشد.