تلقیح مصنوعی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۸ توسط Karandish (بحث | مشارکت‌ها) (added Category:اصطلاحات حقوق خانواده using HotCat)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

تلقیح مصنوعی عبارت است از بارور کردن جنس مؤنث، اعم از حیوان یا انسان، از راه وارد کردن اسپرماتوزوئید در رحم حیوان یا انسان ماده، با وسایل مصنوعی و بدون اینکه عمل مقاربت صورت گیرد. علم پزشکی با بهره‌گیری از روش‌های کمکی تولید مثل، امر فرزنددار شدن را برای زوج‌های نابارور که در شرایط طبیعی قادر به فرزنددار شدن نیستند تا حدود زیادی فراهم کرده‌است. امروزه تشکیل جنین در آزمایشگاه، انتقال جنین به رحم زن ثالث و اهدای جنین به یاری پیشرفت‌های شگرف علم پزشکی، امکان‌پذیر شده‌ است. این موارد دارای ابعاد مختلف حقوقی، اخلاقی، اجتماعی و مذهبی می‌باشند، از این رو از دیدگاه‌های مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند.[۱]

نسب ناشی از تلقیح مصنوعی

در فقه

در تلقیح مصنوعی که از نطفه غیر زوج حاصل شود؛ تردیدی در عدم لحوق طفل به زوج وجود ندارد، اما در تلقیح‌های ناشی از شبهه، نسب حاصل می‌گردد.[۲]

حضانت در تلقیح مصنوعی

در فقه

در رابطه با اطفال تلقیحی، اگر صاحب رحم، فاقد شوهر باشد؛ حضانت طفل با او است؛ و اگر صغیر، به مالکان جنین ملحق گردد؛ در این صورت، مالک تخمک، مادر او بوده؛ و حضانت وی را عهده‌دار خواهد شد.[۳]

مقالات مرتبط

کتب مرتبط

جستارهای وابسته

منابع

  1. عظیمه نصرتی مراللو. لقاح مصنوعی و اهدای جنین از منظر فقه و حقوق اسلام. چاپ 1. خرسندی، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6528240
  2. عبداله کیایی. قانون مدنی و فتاوای امام خمینی (جلد دوم). چاپ 1. سمت، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 54264
  3. آیت اله خلیل قبله ای خویی. مسائل مستحدثه (جنین، کودکان نامشروع، کودکان بزهکار، توارث در اهدای گامت، تشریح و حجب). چاپ 2. سمت، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 22888