دعاوی راجع به اموال غیر منقول
دعاوی راجع به اموال غیر منقول همیشه یکی از فراوان ترین دعاوی در محاکم بوده است و د رطول تاریخ حقوق ایران فروش مال غیر یا معامله فضولی درخصوص این دسته از اموال شایع بوده است. به رغم ابداع سند به عنوان یک دلیل قاطع برای اثبات مالکیت، سند سازی و معاملات معارض یکی از متداول ترین شیوه‌ها برای تصاحب املاک از سوی زمین خواران درطول تاریخ بوده است. بیع فضولی و بحث ترتب ایادی و مشکلات ناشی از مستحق للغیر درآمدن مبیع، به طور عمده درمورد اموال غیر منقول واقع می‌شده و الا اگر متاع متعلق به غیر (گلیم یا فرش و …) دزدیده و فروخته می‌شد، غالباً پیدا نمی‌شد و امکان ره‌گیری آن ازسوی مالک وجود نداشت تا دعوای مالکیت یا استرداد آن مطرح شود؛ چنان که در حال حاضر نیز به رغم تسهیل در حمل و نقل و توسعه وسایل ارتباطاتی، اگر مالی منقول نظیر وسایل منزل و اتومبیل سرقت شود به دشواری می‌توان آن را پیدا ومسترد کرد.[۱]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ کاظمی, محمود (1402). "دعوای اثبات مالکیتِ اموال غیر منقول در رویه قضائی ایران؛ «نقد رویه موجود»". دو فصلنامه نقد و تحلیل آراء قضایی. 2 (4): 631–663. doi:10.22034/analysis.2023.2015379.1082. ISSN 2821-1790.