ماده 31 قانون محاسبات عمومی مصوب 1289

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۴ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۳۱ قانون محاسبات عمومی مصوب ۱۲۸۹ مصوب ۱۲۸۹,۱۱,۳۰:''' حواله سندی است که به موجب آن داین باید طلب تشخیص شده خود را دریافت نماید حواله وزراء بر دو قسم است حواله مستقیم و حواله اعتباری. حواله مستقیم آن است که خود وزراء بلا واسطه در وجه...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۳۱ قانون محاسبات عمومی مصوب ۱۲۸۹ مصوب ۱۲۸۹,۱۱,۳۰: حواله سندی است که به موجب آن داین باید طلب تشخیص شده خود را دریافت نماید حواله وزراء بر دو قسم است حواله مستقیم و حواله اعتباری.

حواله مستقیم آن است که خود وزراء بلا واسطه در وجه یک یا چندین طلبکار دولت صادر می کنند.

حواله اعتباری سندی است که به موجب آن وزراء به اشخاصی که حواله کنندگان درجه دوم نامیده می شوند از قبیل حکام یا مامورین مخصوص اجازه می دهند تا مبلغ معینی در حق طلبکاران دولت حواله صادر نمایند این حوالجات اخیر را حوالجات ابلاغی می نامند.