ماده ۱۶۸ قانون مجازات اسلامی

اقرار در صورتی نافذ است که اقرارکننده در حین اقرار، عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اقرار در صورتی نافذ است که اقرار کننده دارای اوصاف زیر باشد:

1-عقل 2-بلوغ-3-اختیار4-قصد

بنابراین اقرار مست و کودک و مجنون و مجبور و اشخاصی مثل ساهی و نائم که قصد ندارند،نافذ نیست.همچنین باید شروط دیگری که برای اقرار وجود دارد را مورد توجه قرار داد .از جمله آنکه اقرار به مجهول پذیرفته نیست.با توجه به این موارد میتوان بیان داشت که چون امروزه حقوق جزا بر مبنای اراده آزاد قرار گرفته و آزادی اراده اساس تقصیر میباشد،پس منطقی است که انسان مسئول اعمال غیر ارادی خود نباشد.در این بین رکن اصلی اقرار عقل است کس که عاقل است و میتواند نفع و ضرر خود را بسنجد و با این وجود به ضرر خود خبر از ارتکاب جرم میدهد،اقرار او دارای اعتبار است.به همین دلیل مجنون نیز چون فاقد قوه تمیز نفع و ضرر است ،اقرارش بی اثر تلقی میشود.

رویه های قضایی

طبق نظریه مشورتی شماره 7/1847 -74/8/10"اقرار صغیر معتبر نیست و جرم باید به طریق دیگری احراز شود."

مواد مرتبط

ماده 1262 قانون مدنی

اصل 38 قانون اساسی