ادعای فورس‌‌‌ماژور براساس کووید-19 در قراردادهای فروش ال.ان.جی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۱ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ادعای فورس‌‌‌ماژور براساس کووید-19 در قراردادهای فروش ‏ال.ان.جی نام مقاله ای از منصور امینی و زهرا دهقان که در دوره هشتم، شماره یکم(تیر 1401) نشریه مطالعات حقوق انرژی دانشگاه تهران منتشر شده است.

چکیده

ظهور و گسترش جهانی ویروس کرونا با نام رمز کووید-19، یکی از بزرگ‌ترین چالش­ها در روزگار ماست. همه‌گیری این بیماری سبب ایجاد مشکلاتی در حوزه­ های قراردادی مختلف گردیده است. یکی از این حوزه ­ها، بخش انرژی و قراردادهای خریدوفروش ال.ان.جی است که به دنبال اقدامات مهارکنندة دولت­ های مختلف با کاهش تقاضا و افزایش نگرانی­ هایی دربارة اجرای تعهدات شده ­اند. این مشکلات باعث شد طرفین قرارداد به بندهای فورس‌ماژور متوسل گردند. دربارة این‌که آیا کووید-19 فورس‌ماژور شمرده می ­شود یا خیر، دیدگاه ­های متفاوتی وجود دارد؛ در نگاه اول، به نظر می­ رسد این بیماری و پیامدهای آن می­ تواند در قامت یک فورس‌ماژور ظاهر شود و معیارهای آن را برآورده کند، اما وجود اصولی مانند اصل تقدّس قراردادها و وجود ظرفیت­ هایی مانند شرط دریافت یا پرداخت و انحراف مقصد در قراردادهای فروش ال.ان.جی می ­تواند به مدیریت پیامدهای این ویروس بینجامد و طرح ادعای فورس‌ماژور را در این قراردادها با چالش روبه‌رو سازد.

کلید واژه

  • شرط انحراف
  • شرط دریافت یا پرداخت
  • فورس ماژور
  • قرارداد فروش ال.ان.جی
  • قرنطینه
  • کووید-19

مواد مرتبط