ماده 1 قانون امور حسبی

ماده ۱ قانون امور حسبی: امور حسبی اموری است که دادگاه‌ها مکلفند نسبت به آن امور اقدام نموده و تصمیمی اتخاذ نمایند بدون این که رسیدگی به آن‌ها متوقف بر وقوع اختلاف و منازعه بین اشخاص و اقامه دعوی از طرف آن‌ها باشد.

توضیح واژگان

امور حسبی: اموری را حسبی گویند که مراجع قضایی باید وارد رسیدگی و اتخاذ تصمیم شوند، بدون این که رسیدگی متوقف بر اختلاف و مرافعه ای باشد و شکایتی طرح گردد.

در تعریف دیگری در خصوص امور حسبه این گونه آمده‌است: امور حسبه عبارت است از آن دسته از شئون عمومی که جامعه بدون ساماندهی آن‌ها قوام و نظام نمی‌یابد و برای معیشت عمومی ضروری است در حالی که متصدی خاصی برای آن‌ها در شرع تعیین نشده‌است و از سوی دیگر انجام این امور از باب تکلیف و قربی و ولایی محسوب می‌شود.

نکات تفسیری دکترین

تحصیل دلیل در امور حسبی روا است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. امور حسبی نیازمند تصمیم‌گیری دادگاه‌ها هستند.
2. رسیدگی به امور حسبی نیازی به وقوع اختلاف و منازعه بین اشخاص ندارد.
3. اقامه دعوی از سوی افراد برای رسیدگی به امور حسبی ضروری نیست.
4. دادگاه‌ها موظف به اقدام و تصمیم‌گیری در امور حسبی می‌باشند.

رویه های قضایی

• نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۸۴۲ مورخ ۱۴۰۳/۰۱/۲۰ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره رسیدگی توامان دعاوی طاری در امور حسبی

مصادیق و نمونه ها

در قدیم امور حسبه مفهومی عام تر از زمان حاضر داشت اما در حال حاضر می‌توان گفت امور حسبه هر امر غیر ترافعی است که از مصالح عامه باشد مانند افلاس. نظارت در مصرف صحیح موقوفات نیز از امور حسبی است. قیمومت، نصب امین برای حفظ ترکه متوفی که به جنین تعلق می‌گیرد یا اداره اموال کسی که بر اثر کبر سن یا بیماری از اداره امور مالی خود عاجز است، امور راجع به تحریر ترکه و امور راجع به غایب مفقودالاثر و نظایر آن نیز از مصادیق امور حسبی هستند.

مقالات مرتبط

بررسی مولفه های اساسی حکمرانی خوب در نظام قضایی