ماده 96 قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران
ماده ۹۶ قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران: فراری وضع پرسنلی است که مدت غیبت آنان در زمان صلح از ۱۵ روز و در زمان جنگ از ۵ روز تجاوز نماید. حقوق و مزایای این قبیل پرسنل از تاریخ غیبت قطع میگردد و پرسنل فراری پس از معرفی یا دستگیری بلافاصله شروع بخدمت نموده و به اتهام فرار آنان برابر مقررات کیفری مربوط رسیدگی میشود. وضعیت خدمتی پرسنل کادر ثابت که مرتکب فرار از خدمت شده اند بشرح زیر خواهد بود:
الف – در صورت صدور رأی برائت یا قرار موقوفی تعقیب یا قرار منع پیگرد، ایام غیبت و فرار به انتساب تبدیل خواهد شد.
ب – در صورت محکومیت به مجازاتی که مستلزم اخراج از خدمت نباشد، ایام غیبت و فرار جزء خدمت محسوب نمیگردد.
ج – در صورت محکومیت به مجازاتی که مستلزم اخراج از خدمت باشد از تاریخ قطعیت رأی اخراج خواهند شد.
تبصره – هرگاه مدت فرار پرسنل کادر ثابت بالغ بر ۶ ماه گردد از زمان آغاز غیبت اخراج میگردند و پس از آن برابر مقررات کیفری مربوط محاکمه شده و فقط در صورت صدور رأی برائت یا قرار موقوفی تعقیب یا منع پیگرد، حکم اخراج نیز کان لم یکن خواهد شد. در صورتیکه محاکمه غیابی انجام گردد پرسنل می توانند پس از حضور به حکم صادره اعتراض نموده و در صورت صدور رأی برائت یا قرار موقوفی تعقیب یا منع پیگرد در رسیدگی مجدد، حکم اخراج آنان نیز کان لم یکن میگردد.
رویه های قضایی
- رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال بخشنامه شماره ۱۷۰/۳۶/۴۰۱- ۲۵/۱۱/۷۲
- رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره رسیدگی به موضوع غیبت فرد نظامی
- رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تأثیر قرار موقوفی تعقیب بر حکم اخراج نیروهای مسلح
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره چگونگی اخراج کارکنان فراری کادر ثابت ارتش
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره وضعیت استخدامی پرسنل فراری ارتش