ماده ۱۰۹۷ قانون مدنی

ماده ۱۰۹۷ قانون مدنی: در نکاح منقطع، هرگاه شوهر قبل از نزدیکی، تمام مدت نکاح را ببخشد؛ باید نصف مهر را بدهد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۰۹۶ قانون مدنی
• ماده ۱۰۹۸ قانون مدنی

توضیح واژگان

«نکاح منقطع»، نکاحی است که برای مدت معینی منعقد شود.

نکات تفسیری دکترین ماده 1097 قانون مدنی

بذل مدت، دلالت بر تعهد به اسقاط حق دارد. منظور از «تمام مدت» در ماده ۱۰۹۷ قانون مدنی، تمام مدت باقیمانده است؛ نه کل مدتی که برای متعه، معین شده‌ است. مفهوم مخالف این ماده، دلالت بر این دارد که چنانچه زوج، پس از دخول، بذل مدت نماید؛ باید کل مهریه را بپردازد.

متعه، تشابه زیادی با اجاره ندارد؛ زیرا در اجاره، عوض در مقابل انتفاع در طول مدت، به موجر تعلق می‌گیرد، اما در نکاح منقطع، میزان مهریه، با توجه به دخول، متغیر است و دیگر اینکه اجاره، عقدی است لازم، اما ازدواج موقت، توسط زوجه قابل انحلال است.

نکات توضیحی ماده 1097 قانون مدنی

بذل مدت پیش از دخول، باعث تنصیف مهریه می‌گردد.

گفتنی است لفظ «ببخشد» در ماده ۱۰۹۷ قانون مدنی، بیشتر دلالت بر اسقاط و ابراء دارد؛ نه هبه به معنای یکی از عقود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 1097 قانون مدنی

1. قانون مدنی ایران به نکاح منقطع اشاره دارد.
2. در نکاح منقطع، امکان بخشش تمام مدت نکاح توسط شوهر وجود دارد.
3. بخشش مدت نکاح باید قبل از وقوع نزدیکی صورت گیرد.
4. در صورت بخشش مدت نکاح قبل از نزدیکی، شوهر موظف به پرداخت نصف مهر می‌شود.

مقالات مرتبط

• حقوق و تکالیف مالی بین زوجین