ماده 259 قانون امور حسبی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۸ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲۵۹ قانون امور حسبی: در صورت تحریر ترکه وارثی که در مدت مقرر قبول یا رد خود را اظهار نکرده باشد در حکم کسی است که مطابق صورت تحریر ترکه دیون را قبول کرده باشد.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

تحریر ترکه: عبارت است از تعیین مقدار ترکه و دیون متوفی.[۱]

وارث: به کسی می‌گویند که درصورت برخورداری از شرایط ارث و مبری بودن از موانع ارث بری، ترکه میت به او انتقال می‌یابد.[۲]

دین: مال کلی ثابت در ذمه یک فرد، به نفع افراد دیگر را که به یکی از اسباب صحیح پدید می‌آید، دین می‌گویند.[۳]

نکات تفسیری دکترین ماده 259 قانون امور حسبی

ماده ۲۵۹ قانون امور حسبی ناظر به موردی است که ورثه ابتدا قبول یا رد خود را نسبت به ترکه ابراز نکرده باشند در این صورت تحریر ترکه انجام می‌شود و مهلت یک‌ماهه ماده ۲۵۵ قانون امور حسبی نیز سپری می‌شود و همچنان ورثه رد یا قبول خود را اعلام نمی‌کنند در این صورت چنین ورثه ای در حکم شخصی است که مطابق صورت تحریر ترکه، دیون را قبول کرده باشد.[۴]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 259 قانون امور حسبی

  1. اگر وارثی در مدت مقرر نظر خود را درباره قبول یا رد ترکه اعلام نکند، به طور خودکار دیون را بر اساس صورت تحریر ترکه قبول کرده است.
  2. تحریر ترکه نقش مهمی در تعیین وضعیت وارث در قبول یا رد ترکه دارد.
  3. عدم اظهار نظر وارث در مدت مقرر، تصمیم وی به قبول دیون به‌شمار می‌آید.
  4. مدت مقرر برای اظهار نظر وارث در قبول یا رد ترکه مهم است و عدم رعایت آن پیامد حقوقی دارد.
  5. پذیرفتن یا رد کردن دیون ترکه از سوی وارث منوط به اعلام نظر در مدت زمان مشخصی است.

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. ترمینولوژی حقوق. چاپ 7. گنج دانش، 1374.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6487472
  2. حمید مسجدسرایی. ترمینولوژی فقه اصطلاح‌شناسی فقه امامیه. چاپ 1. پیک کوثر، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4252640
  3. منصور اباذری فومشی. ترمینولوژی حقوق نوین (جلد دوم). چاپ 1. کیان، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6568804
  4. محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6568924