ماده 9 قانون حمایت خانواده

ماده ۹ قانون حمایت خانواده: تشریفات و نحوه ابلاغ در دادگاه خانواده تابع مقررات قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی است، لکن چنانچه طرفین دعوی طرق دیگری از قبیل پست، نمابر، پیام تلفنی و پست الکترونیک را برای این منظور به دادگاه اعلام کنند، دادگاه می‌تواند ابلاغ را به آن طریق انجام دهد. در هر صورت، احراز صحت ابلاغ با دادگاه است.

نکات توضیحی

ظاهرا ماده ۸ و ۹ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ در تعارض هستند اما ماده ۸ مطلق است و ناظر بر کلیت تشریفات رسیدگی است در حالی که ماده ۹ این قانون اختصاص به تشریفات ابلاغ دارد و اخص از ماده ۸ است.

تعیین نحوه ابلاغ دعوا نیاز به توافق طرفین ندارد بلکه هر یک از طرفین می‌تواند به تنهایی در خصوص نحوه ابلاغ تصمیم بگیرد مگر این که تصمیم بر ابلاغ ناظر به طرفین باشد و بنا باشد صورت خاصی از ابلاغ در حق هر دو طرف اجرا شود که در این صورت توافق طرفین لازم است.

رویه‌های قضایی

نظریه مشورتی شماره ۷/۹۲/۱۰۱۳ مورخ ۹۲/۶/۲ اداره حقوقی قوه قضاییه مقرر می‌دارد وقتی طرفین دعوا شیوه ای را برای ابلاغ تعیین می‌کنند مانند ابلاغ از طریق پیامک باید به لوازم آن نیز ملتزم باشند و این ابلاغ، ابلاغ واقعی محسوب می‌شود.

بر اساس نظریه ۷/۹۲/۲۰۲۶ مورخ ۹۲/۱۰/۱۷ اداره حقوقی قوه قضاییه نظر به این که به موجب ماده ۹ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ تشریفات و نحوه ابلاغ در دادگاه خانواده تابع مقررات قانون آیین دادرسی مدنی است و از طرفی حسب ماده ۲۷ همین قانون نظر داوران می‌تواند در رای دادگاه مؤثر باشد در خصوص ابلاغ قرار ارجاع امر به داوری مستندا به مواد قانونی صدرالذکر و در خصوص قرار ارجاع امر کارشناسی استناد به ماده ۲۶۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی و نیز مستفاد از ماده ۷۳ قانون اخیرالذکر، قرارهای یاد شده باید برای خوانده مجهول المکان از طریق نشر آگهی در یکی از روزنامه‌های کثیرالانتشار ابلاغ گردد.