رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره بار اثبات استفاده مستخدم از مرخصی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات رای شعبه دیوان عدالت اداری|شماره دادنامه=۹۱۰۹۹۷۰۹۰۰۳۰۳۰۴۹|تاریخ دادنامه=۱۳۹۱/۱۰/۰۶|نوع رأی=رأی شعبه|شعبه=شعبه ۳ بدوی دیوان عدالت اداری|قاضی=ذبیح اله واحدی{{سخ}}فرزد|موضوع=بار اثبات استفاده مستخدم از مرخصی|گروه رأی=اداری}}'''رای شع...» ایجاد کرد) |
(ایجاد لینک مواد مرتبط، رویه قضایی و جستارهای وابسته و رده درباره رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره بار اثبات استفاده مستخدم از مرخصی) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
= رأی شعبه دیوان عدالت اداری = | = رأی شعبه دیوان عدالت اداری = | ||
با توجه به اوراق و محتویات پرونده و مضمون لایحه دفاعیه طرف شکایت [به خواسته احتساب مانده مرخصی دهه اول خدمت (۱۷/۱/۶۳ لغایت ۱/۱/۷۳)]، نظر به اینکه اولا آنچه طرف شکایت در خصوص اعلام مانده مرخصی استفاده نشده شاکی ارائه نموده است، مربوط به قبل از سال ۱۳۶۷ می باشد و در مورد بقیه سنوات (۱۳۶۷ الی ۱۳۷۳) مدرکی که مبین استفاده شاکی از مرخصی باشد، ارائه نشده و با این اوصاف و به جهت اینکه اصل بر استحقاق مستخدم به استفاده از مرخصی است و در صورتی که طرف شکایت دلیلی مبنی بر استفاده از مرخصی یا لحاظ مرخصی همانند مدرک فوق الذکر ارائه نکند، عدم استفاده مستخدم از مرخصی استصحاب می گردد. ثانیا مطابق رأی وحدت رویه ۷۵۹ ۷۶۳ ۲۸/۱۰/۱۳۸۸ هیأت عمومی دیوان عدالت | با توجه به اوراق و محتویات پرونده و مضمون [[لایحه]] دفاعیه طرف [[شکایت]] [به [[خواسته]] احتساب مانده مرخصی دهه اول خدمت (۱۷/۱/۶۳ لغایت ۱/۱/۷۳)]، نظر به اینکه اولا آنچه طرف شکایت در خصوص اعلام مانده [[مرخصی]] استفاده نشده [[شاکی]] ارائه نموده است، مربوط به قبل از سال ۱۳۶۷ می باشد و در مورد بقیه سنوات (۱۳۶۷ الی ۱۳۷۳) مدرکی که مبین استفاده شاکی از مرخصی باشد، ارائه نشده و با این اوصاف و به جهت اینکه اصل بر استحقاق [[مستخدم دولت|مستخدم]] به استفاده از مرخصی است و در صورتی که طرف شکایت دلیلی مبنی بر استفاده از مرخصی یا لحاظ مرخصی همانند مدرک فوق الذکر ارائه نکند، عدم استفاده مستخدم از مرخصی [[استصحاب]] می گردد. ثانیا مطابق [[رأی وحدت رویه ۷۵۹ ۷۶۳ ۲۸/۱۰/۱۳۸۸ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری]]، بایستی مرخصی های استفاده نشده [[کارکنان دولت]] بر اساس سی روز در ماه برای ذخیره ملاک عمل قرار گیرد و در این مورد نیازی به درخواست مستخدم و موافقت مسئولین برای امکان ذخیره کامل مرخصی ها وجود ندارد، بنابراین [[حکم]] به الزام [[خوانده]] به اعطای مزایای مربوط به تمامی [[مرخصی استحقاقی|مرخصی های استحقاقی]] استفاده نشده شاکی از ابتدای سال ۱۳۶۷ تا ابتدای ۱۳۷۳ صادر و اعلام می گردد. این رأی بر طبق [[ماده ۷ قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۸۵]] قطعی است. | ||
رئیس شعبه ۳ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه | رئیس شعبه ۳ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه | ||
واحدی | واحدی فرزدم | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۷ قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۸۵|ماده ۷ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵]] | |||
== رویه قضایی == | |||
* [[رأی وحدت رویه ۷۵۹ ۷۶۳ ۲۸/۱۰/۱۳۸۸ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری]] | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[بار اثبات]] | |||
* [[مستخدم دولت|مستخدم]] | |||
* [[مرخصی]] | |||
[[رده:آراء شعبه دیوان عدالت اداری در سال ۱۳۹۱]] | [[رده:آراء شعبه دیوان عدالت اداری در سال ۱۳۹۱]] | ||
[[رده:آراء شعبه دیوان عدالت اداری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۶
 | |
| شماره دادنامه | ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۰۳۰۳۰۴۹ |
|---|---|
| تاریخ دادنامه | ۱۳۹۱/۱۰/۰۶ |
| نوع رأی | رأی شعبه |
| نوع مرجع | شعبه دیوان عدالت اداری |
| شعبه | شعبه ۳ بدوی دیوان عدالت اداری |
| گروه رأی | اداری |
| موضوع | بار اثبات استفاده مستخدم از مرخصی |
| قاضی | ذبیح اله واحدی فرزد |
رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره بار اثبات استفاده مستخدم از مرخصی: اصل بر استحقاق مستخدم در استفاده از مرخصی است و در صورتی که خوانده دلیلی مبنی بر استفاده از مرخصی یا لحاظ آن ارائه ندهد، عدم استفاده مستخدم از مرخصی استصحاب میگردد
رأی شعبه دیوان عدالت اداری
با توجه به اوراق و محتویات پرونده و مضمون لایحه دفاعیه طرف شکایت [به خواسته احتساب مانده مرخصی دهه اول خدمت (۱۷/۱/۶۳ لغایت ۱/۱/۷۳)]، نظر به اینکه اولا آنچه طرف شکایت در خصوص اعلام مانده مرخصی استفاده نشده شاکی ارائه نموده است، مربوط به قبل از سال ۱۳۶۷ می باشد و در مورد بقیه سنوات (۱۳۶۷ الی ۱۳۷۳) مدرکی که مبین استفاده شاکی از مرخصی باشد، ارائه نشده و با این اوصاف و به جهت اینکه اصل بر استحقاق مستخدم به استفاده از مرخصی است و در صورتی که طرف شکایت دلیلی مبنی بر استفاده از مرخصی یا لحاظ مرخصی همانند مدرک فوق الذکر ارائه نکند، عدم استفاده مستخدم از مرخصی استصحاب می گردد. ثانیا مطابق رأی وحدت رویه ۷۵۹ ۷۶۳ ۲۸/۱۰/۱۳۸۸ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، بایستی مرخصی های استفاده نشده کارکنان دولت بر اساس سی روز در ماه برای ذخیره ملاک عمل قرار گیرد و در این مورد نیازی به درخواست مستخدم و موافقت مسئولین برای امکان ذخیره کامل مرخصی ها وجود ندارد، بنابراین حکم به الزام خوانده به اعطای مزایای مربوط به تمامی مرخصی های استحقاقی استفاده نشده شاکی از ابتدای سال ۱۳۶۷ تا ابتدای ۱۳۷۳ صادر و اعلام می گردد. این رأی بر طبق ماده ۷ قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۸۵ قطعی است.
رئیس شعبه ۳ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه
واحدی فرزدم